Το shore jigging είναι πολύ διαδεδοµένο σε όλο τον κόσµο, όπως άλλωστε και στη χώρα µας όπου διαθέτει αρκετούς φανατικούς οπαδούς. Καθώς έχει βρει αρκετά καλή εφαρµογή και στα δικά µας νερά. Μιλάµε για µια τεχνική που εντάσσεται στην κατηγορία του spinning. Αλλά µε πολύ µεγάλες διαφορές ως προς τον εξοπλισµό και τη σωµατική κόπωση που καταβάλουµε για την πραγµατοποίηση ενός ψαρέµατος.
Η διαδικασία που επαναλαµβάνουµε είναι σε γενικές γραµµές η ακόλουθη: αφού πραγµατοποιήσουµε βολή και περιµένουµε να κατέβει ο πλάνος ή το τεχνητό µας στο επιθυµητό βάθος. Έπειτα ξεκινάµε αργή ή γρήγορη ανάκτηση, µε χτυπήµατα, παύσεις, εναλλαγές και συνδυασµό αυτών. Επίσης, ανοίγουµε το pick up του µηχανισµού όποτε θέλουµε να κατέβει ξανά ο πλάνος µας και ξαναρχίζουµε ανάκτηση. Όµως, βασική προϋπόθεση για την εκτέλεση της τεχνικής, είναι να βρούµε τόπους όπου φιλοξενούνται ή διέρχονται µεσαίοι και κυρίως µεγάλοι θηρευτές. Οι οποίοι µπορεί να είναι από µία παλαµίδα βάρους 1,5 κιλού, ένα τονάκι 3-4 κιλά, κάποιο µαύρο, µια συναγρίδα, έως και ένα µεγάλο µαγιάτικο ή τόνος (15+ κιλά). Βεβαίως, θα τύχει κάποιες φορές να βρεθούµε αντιµέτωποι µε πολύ µεγαλύτερα ψάρια. Με τις πιθανότητες να είναι περισσότερο εις βάρος µας, σε συνάρτηση πάντα και µε τον εξοπλισµό µας.
Ο απαραίτητος εξοπλισµός για αυτήν την τεχνική είναι:
• Ένα ή περισσότερα σετ καλαµιού-µηχανισµού.
• Εξειδικευµένα πάντα για shore jigging.
• Κάποιο καλής ποιότητας νήµα και παράµαλλο.
• Τα αναλώσιµά µας για τη σύνδεση των πλάνων.
• Τα assist hooks
• Τα τεχνητά µας δολώµατα (σε αυτήν την περίπτωση πλάνοι, plugs, pencils, poppers, µεγάλες σιλικόνες, inchiku και πολλά άλλα που θα αποτελέσουν τη συλλογή των τεχνητών µας δολωµάτων).
• Τα απαραίτητα εργαλεία µας, όπως lip grip, πενσάκι για να ανοίγουµε τα split rings.
• Γάντζος ή απόχη (αν όχι και τα δύο).
• Προστατευτικά γάντια για τα χέρια µας.
• Σωσίβιο γιλέκο, καθώς επίσης και πολύ µεγάλες δόσεις υποµονής και επιµονής.
Ακόµα, είναι πολύ σηµαντικό να υπάρχει στο σακίδιό µας άφθονο νερό, κάποιο µικρό γεύµα, και ένα ή περισσότερα φορτισµένα κινητά.
Το shore jigging, είναι γενικά µια αρκετά δύσκολη τεχνική ως προς την απόκτηση αντίληψης και την απόδοση-αποτελεσµατικότητα του χρήστη. Ενώ απαιτεί και µια σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Ειδικότερα για το τελευταίο, να πούµε ότι προϋπόθεση αυτών των ψαρεµάτων είναι το περπάτηµα από λίγα λεπτά έως και µία-δύο ώρες ανάµεσα σε δύσκολα µονοπάτια και δύσβατα -κατά κύριο λόγο- µέρη µέχρι να φτάσουµε στον ψαρότοπο. Έτσι, κακοτράχαλα βράχια, γκρέµνια και γενικότερα απότοµες ακτογραµµές είναι στην ηµερήσια διάταξη µιας εξόρµησης για shore jigging.
Ιδιαίτερη προσοχή θέλει το σηµείο που θα κάτσουµε, ώστε να είµαστε όσο καλύτερα προστατευµένοι γίνεται από το κύµα. Αφού σε κάποιες περιπτώσεις, λόγω άσχηµων καιρικών συνθηκών, υπάρχει περίπτωση να µας βρέξει ή ακόµα και να µας παρασύρει. Γι’ αυτό, πριν επιλέξουµε που θα τοποθετηθούµε, καλό είναι να ελέγξουµε µε προσοχή το υποψήφιο σηµείο. Αν δούµε πως ο καιρός αγριεύει και δεν αισθανόµαστε ασφάλεια, να µετακινηθούµε σε πιο σίγουρο µέρος.
Σε αυτήν την τεχνική, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ως προς την επιλογή του εξοπλισµού και τη σωστή κατανοµή του προϋπολογισµού µας. Προσωπική µου άποψη είναι ότι αν δε µπορούµε να διαθέσουµε κάποιο σεβαστό ποσό, καλύτερα να µην επιχειρήσουµε να ξεκινήσουµε το shore jigging µε εσφαλµένο, χαµηλής ποιότητας εξοπλισµό. Αφού πχ. ένα ακατάλληλος µηχανισµός θα καταστραφεί µετά από λίγα ψαρέµατα αδυνατώντας να αντεπεξέλθει στην ανάκτηση µεγάλων δολωµάτων. Ενώ ένα ακατάλληλο καλάµι θα αδυνατεί να «δώσει ζωή» τους πλάνους µας (κατάλληλη πλεύση του τεχνητού µας), µε αποτέλεσµα πολύ γρήγορα να απογοητευτούµε και να τα παρατήσουµε.
Επίσης, σωστό είναι να λάβουµε υπόψη το ύψος και τη σωµατική µας διάπλαση, ώστε να βρούµε ένα σύνολο να µας ταιριάζει απόλυτα. Πχ. ένας άνθρωπος µεσαίου αναστήµατος και µε κανονικό βάρος, συνήθως θα χρειαστεί ένα καλάµι ούτε πολύ µακρύ, ούτε πολύ κοντό. Τα παραπάνω σε καµία περίπτωση δεν αποτελούν κανόνα, και ο καθένας θα βρει µε τον καιρό τι είναι πιο κατάλληλο για τον εαυτό του. Το c.w του καλαµιού µας (βάρος τεχνητού που µπορεί να πετάξει και να διαχειριστεί µε ασφάλεια το καλάµι µας, χωρίς να κινδυνέψει να σπάσει κατά τη ρίψη), είναι πολύ απλά συνάρτηση του τι θέλουµε. Ένα µεσαίο καλάµι (mh), έχει συνήθως c.w 40-120 gr. αλλά αναλόγως την εταιρεία που θα επιλέξουµε, θα βρούµε και το καλάµι το οποίο θα πληροί τις προδιαγραφές και θα µπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες µας.
Νήμα-Παράμαλλο-Αναλώσιμα: Νήµα θα χρησιµοποιήσουµε οκτάκλωνο καλής ποιότητας, κατά προτίµηση µε ονοµαστική αντοχή. Όχι παραπάνω από αυτή του καλαµιού µας και εναρµονισµένη µε την πετονιά του παράµαλλού µας. Ένα µεσαίο συνολάκι (καλάµι µε c.w 40-120 gr. και µηχανισµός), θα λειτουργήσει πολύ σωστά µε νήµα της τάξης των 2.0 έως 3.0 PE και παράµαλλο από πετονιά διαµέτρου 0.45-0.50 mm (όλα αυτά ανάλογα µε την εταιρεία κατασκευής τους). Το παράµαλλό µας πρέπει να είναι fluorocarbon 100%, άψογης ποιότητας και εγγυηµένης αντοχής, µε µήκος από 1 έως 2 µέτρα. Ο τρόπος σύνδεσης των δύο αυτών µπορεί να γίνει µε πολλούς κόµπους. Οι πιο συνήθεις είναι ο Toni Pena, ο PR και ο FG knot. Με λίγη εξάσκηση θα τους µάθουµε γρήγορα.
Τα απαραίτητα αναλώσιµα είναι τα εξής:
• Ένα δαχτυλίδι (solid ring) πάνω στο οποίο θα δέσουµε το leader µας (παράµαλλο).
• Ένα split ring (κρικάκι ανοιχτού τύπου) όπου µέσα του θα περάσουµε το solid ring και τον πλάνο ή το τεχνητό µας.
• Και στην περίπτωση των πλάνων, ένα ή δύο assist hooks (τα αγκίστρια που προσαρµόζονται πάνω στο solid ring).
Ελπίζω να σας έδωσα µια ιδέα από όσα έχω αποκοµίσει. Ένώ οφείλω και πάλι να τονίσω ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι κανόνας. Αφού στηρίζεται απλά σε προσωπικές παρατηρήσεις και απόψεις. Εσείς θα εξελιχθείτε και θα αποκτήσετε τη δική σας αντίληψη των πραγµάτων, µέσα από τις εµπειρίες και την τριβή σας µε το αντικείµενο.