Όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν (απουσία ρευμάτων) χρησιμοποιώ φαρδιούς πλάνους, δράττοντας την ευκαιρία να ψαρέψω σε όλο το βάθος. Η αργή αρμονική σχεδόν χορευτική κίνηση του πλάνου, ο οποίος λικνίζεται αξιοποιώντας την αντίσταση του νερού, είναι πρόκληση για κάθε είδους κυνηγό των μεσόνερων.
Όταν ο πλάνος φτάσει στο πυθμένα κάνω μια ανάκτηση και με δύο-τρεις αργές κινήσεις, μετακινώ την μύτη του καλαμιού μου από την επιφάνεια της θάλασσας, σχεδόν κάθετα στον ουρανό (χωρίς επιπλέον ανάκτηση), δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στα ψάρια της περιοχής να προσέξουν τον «εισβολέα» του περιβάλλοντός τους -φάση παρουσίασης- (βλέπε βίντεο 1).
Εν συνεχεία έχοντας τον έλεγχο του πλάνου στη μύτη του καλαμιού μου, ο οποίος έλεγχος δεν πρέπει να χάνεται ποτέ (δώστε προσοχή στην αρμονία και το συγχρονισμό των κινήσεων), πραγματοποιώ κινήσεις και ανακτήσεις ¼, μισής και ολόκληρης περιστροφής, κατά το δοκούν. Αυτό γίνεται μέχρι ο πλάνος να σηκωθεί για 10-15 μέτρα και πάλι κάτω (βλέπε βίντεο 2).
Μετά τον πρώτο κύκλο (φάση παρουσίασης), δεν χρειάζεται να φέρνετε τη μύτη του καλαμιού πάνω από το επίπεδο του ορίζοντα. Επικεντρωθείτε στην εναλλαγή των κινήσεων, εναλλάσσοντας παράλληλα και το ρυθμό ανάκτησης. Λόγω της ειδικής κατασκευής των καλαμιών, η παρουσίαση του πλάνου περισσότερο μιμείται ένα ψαράκι που έχει κάποιο πρόβλημα, παρά το ψάρι που φεύγει (βλέπε βίντεο 3).
