Σε προηγούμενο άρθρο, έκανα µια εισαγωγή στο slow pitch jigging, προσπαθώντας να περιγράψω τι είναι και πως διαφοροποιείται σε σχέση µε το vertical jigging. Αυτή τη φορά θα µιλήσουµε αναλυτικότερα για τις κινήσεις που κάνουµε στην τεχνική αυτή.
Τη βασική κίνηση του slow pitch jigging, από την οποία πήρε και το όνοµά του, την περιγράψαµε ήδη σε προηγούμενο άρθρο. Όµως η κίνηση αυτή δεν είναι η µόνη. Αφού υπάρχουν άλλες δύο βασικές κινήσεις στο ψάρεµα αυτό, και ονοµάζονται Hi-pitch και Long Fall. Ας δούµε λοιπόν πως πραγµατοποιούνται οι συγκεκριµένες κινήσεις. Ώστε µε αυτές ή και συνδυασµούς τους να κάνουµε το ψάρεµα µας πιο αποτελεσµατικό.
Hi-Pitch
Η κίνηση αυτή είναι στην ουσία µια «µεγέθυνση» της slow pitch, και εφαρµόζεται ως εξής: κατεβάζουµε τη µύτη του καλαµιού µας ώστε να κοιτάει τη θάλασσα, και κάνουµε µια κίνηση προς τα εµπρός και επάνω µέχρι τον ορίζοντα. Ενώ ταυτόχρονα περιστρέφουµε τη µποµπίνα του µηχανισµού µας. Η όλη κίνηση γίνεται µε αργό ρυθµό. Η κίνηση του πλάνου µας µε το Hi-pitch, έχει µια πιο δυναµική κίνηση σε σχέση µε το slow pitch. Η οποία και δίνει στο πλάνο µας τη δυνατότητα να αιωρείται και προσφέρουν µεγαλύτερη διάρκεια στις ελεύθερες κινήσεις του. Μην ξεχνάτε, πως οι ελεύθερες κινήσεις είναι αυτές που µας δίνουν και τις περισσότερες επιτυχίες! Η κίνηση αυτή στοχεύει κατά κανόνα σε µεγαλύτερα ψάρια. Και κυρίως τις εποχές και ώρες που είναι πολύ ενεργά. Επίσης µπορεί να δουλέψει καλύτερα σε συνθήκες µε δυνατό ρεύµα.
Long fall
Με την κίνηση αυτή, άλλωστε φανερώνει και το όνοµά της, κάνουµε µεγάλες επαναλαµβανόµενες ελεύθερες «πτώσεις». Η αλληλουχία των βηµάτων της είναι η ακόλουθη: µε την κορυφή του καλαµιού µας σχεδόν να ακουµπά στη θάλασσα, την ανεβάζουµε αργά µέχρι να έρθει σε κατακόρυφη θέση και να κοιτάει τον ουρανό. Από το σηµείο αυτό, κατεβάζουµε το καλάµι µέχρι την αρχική του θέση, ολοκληρώνουµε µε 1-2 περιστροφές στη µποµπίνα του µηχανισµού µας και επαναλαµβάνουµε την όλη κίνηση. Υπάρχουν πλάνοι ειδικά σχεδιασµένοι για long fall, οι οποίοι αποδίδουν καλύτερα µε την κίνηση αυτή.
Επίσης κάποια καλάµια θα δείτε να γράφουν π.χ. ότι µπορούν να διαχειριστούν πλάνους 200-250 γρ. για slow pitch και για long fall 500 γρ. Η εξήγηση έγκειται στο ότι το στήσιµο (set up) του long fall είναι πιο µαλακό, µιας και µας ενδιαφέρει µόνο η ελεύθερη «πτώση». Αυτός µάλιστα είναι και ο λόγος που το ανέβασµα του καλαµιού µας -και κατά συνέπεια του πλάνου µας- πριν ακολουθήσει η πτώση του, πρέπει να είναι διακριτικό και αργό. Με αυτό τον τρόπο δίνουµε τη δυνατότητα στον πλάνο µας να κινηθεί όσο πιο ελεύθερα µπορεί, και να κάνει τη µέγιστη διαγώνια κίνηση. Με την κίνηση του long fall µπορούµε να δουλέψουµε ακόµα και σε συνθήκες µε ρεύµα, και να προσελκύσουµε ψάρια που δεν είναι πολύ ενεργά.
Οι πλάνοι
Επειδή υπάρχουν πλάνοι που ευνοούν ή δυσχεραίνουν κάποια από τις κινήσεις του slow, θα ήθελα να κάνω µια µικρή αναφορά σε αυτό το στοιχείο. Ώστε να µπορεί να γίνει µια αρχική επιλογή από όποιον θέλει να ασχοληθεί µε την τεχνική. Πολλές κατασκευάστριες εταιρείες µάλιστα συνηθίζουν να αναφέρουν αυτό το χαρακτηριστικό στη συσκευασία τους. Σε γενικές γραµµές, οι πλάνοι του slow jigging είναι κεντροβαρείς.
Fall, ιδανικοί για long fall.
Έτσι, µπορούν να αιωρούνται στιγµιαία, και από εκεί και πέρα να ξεκινούν την ελεύθερη κίνησή τους. Όπως είναι σχεδιασµένοι να κάνουν. Με βάση το παραπάνω χαρακτηριστικό διακρίνονται σε τρεις βασικές κατηγορίες: 1. Fall (ιδανικοί για long fall),
Responsive, κάνουν περισσότερο για slow pitch.
2. Responsive (κάνουν περισσότερο για slow pitch, µιας και δίνουν έµφαση στην κίνησή τους ακόµα και οι απαλές κινήσεις µας), 3. Long (είναι καλύτεροι για hi-pitch, και κάνουν παρατεταµένα διαγώνια «κοψίµατα»).
Long, είναι καλύτεροι για hi-pitch.
Έχοντας πλέον περιγράψει τις κινήσεις slow pitch (στο προηγούµενο τεύχος), hi pitch και long fall. Και φυσικά τον συνδυασµό τους, έχουµε τον τρόπο να ψαρέψουµε σε διάφορες συνθήκες στη θάλασσα. Σχετικές µε τα ρεύµατα και την ενεργητικότητα των ψαριών.
