Το popper είναι ένα τεχνητό διαφορετικό στο σχήµα και στην πλεύση από τα υπόλοιπα γνωστά µας τεχνητά. Μπορεί να µη συγκαταλέγεται στις αρχικές µας επιλογές, αποτελεί όµως κρυφό χαρτί και όπλο µας στις δύσκολες καταστάσεις.
Όταν τα ψάρια σταµατούν να ασχολούνται µε τα γνωστά δολώµατά µας, όταν αρνούνται να κυνηγήσουν, τότε έρχεται η σειρά του popper να δώσει λύση. Με την κοφτή µούρη µπροστά, χωρίς γλώσσα και µε την εσοχή που υπάρχει εκεί, δεν κολυµπά όπως τα υπόλοιπα τεχνητά, αλλά πετάγεται (pop) στα ξαφνικά και από αυτή τη συµπεριφορά προήλθε µάλλον η ονοµασία του. Αυτή η ιδιόµορφη πλεύση συνοδεύεται µε ένα είδος αφρουδιάς και κάνει τα ψάρια να µη µπορούν να αντισταθούν.
Το µέγεθος των τεχνητών έχει άµεση σχέση µε το µέγεθος των ψαριών που αναζητούµε, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο, αφού και µε µεγάλο δόλωµα έχουµε πιάσει µικρό ψάρι αλλά και το αντίστροφο. Πάντως, για όλους όσους ασχολούµαστε µε γοφάρια, µεγάλα λαβράκια, λίτσες, κυνηγούς από την ακτή, αλλά και µαγιάτικα, παλαµίδες, τονάκια από σκάφος, το µέγεθος των 40 γραµµαρίων είναι η καταλληλότερη επιλογή.
Από την ακτή
Οι ιδανικότερες συνθήκες είναι θα λέγαµε ο δυνατός αέρας από πίσω µας, ο οποίος δεν προκαλεί µεγάλη κυµάτωση παρά µόνο µικρό επιφανειακό κυµατάκι, καθώς επίσης και το σπάσιµο ενός δυνατού θαλασσινού καιρού που έχει σηκώσει θολούρα στις παραλίες και βρίσκεται πια στο τελείωµά του. Έτσι µπορούµε να δελεάσουµε και τα µεγάλα λαβράκια, αλλά και τα υπόλοιπα αρπακτικά.
Αν επικρατεί άπνοια αναζητούµε κυνηγούς και λίτσες, αφού και τα δυο είδη τσιµπούν µε αυτές τις συνθήκες. Τώρα, όσον αφορά στα γοφάρια, επιλέγουµε νυκτερινές ώρες ή αναζητούµε τα ηµερήσια κυνήγια τους, εύκολα αναγνωρίσιµα από το σαµατά που δηµιουργούν. Ο τρόπος ανάκτησης αυτών των τεχνητών γίνεται κυρίως µε δυο τρόπους: µε 2-3 τινάγµατα και παύση (τεχνική stop and go), είτε µε συνεχόµενα τινάγµατα. Ο πρώτος τρόπος συνίσταται κυρίως σε ήπιες καιρικές συνθήκες, και ο δεύτερος µε κυµατισµό.
Από σκάφος
Η τεχνική πραγµατοποιείται στη χώρα µας κυρίως τους φθινοπωρινούς και πρώτους χειµερινούς µήνες, όταν δηλαδή τα διάφορα αφρόψαρα και κυνηγόψαρα κατακλύζουν τις θάλασσές µας. Ρίκια και τονάκια βρίσκονται µαζεµένα να κυνηγούν τα µικρόψαρα στα ανοικτά, µεγάλοι κυνηγοί και λίτσες εµφανίζονται κοντά στην ακτογραµµή, µαγιάτικα «σπρώχνουν» τα κοπάδια της σαρδέλας ή του γάβρου κοντά στην επιφάνεια και αποτελούν τα βασικά µας θηράµατα. Σταµατούµε το σκάφος µας κοντά στο επιθυµητό σηµείο, σβήνουµε τη µηχανή και αφήνουµε το ρέµα να µας παρασύρει προς τα εκεί. Ρίχνουµε το τεχνητό µας µέσα στα κυνήγια και µε συνεχόµενα τινάγµατα προσπαθούµε να δελεάσουµε τα ψάρια.
Η κίνηση του popper λίγο χαµηλότερα από την επιφάνεια (στο τίναγµα) και το πέταγµά του εκτός νερού (στο σταµάτηµα) αρκούν από ότι φαίνεται για να δελεάσουν «κυνηγούς» κάθε µεγέθους, οι οποίοι µάλιστα ορµούν και στην κυριολεξία καταπίνουν το δόλωµα. Για αυτό και πολλοί ψαράδες συνηθίζουν να βάζουν στο τεχνητό τους ένα µικρό κοµµάτι νήµα γύρω στα 5-10 εκατοστά και στη συνέχεια ακολουθεί το παράµαλλο. Αυτό γίνεται και στο ψάρεµα των γοφαριών από την ακτή.
