Spinning: Οι λούτσοι στο στόχαστρο
Ο λούτσος αποτελεί πάντα ένα από τα πρώτα θηράµατα µε τα οποία θα αναµετρηθεί ο νέος spinner.
Αυτό συµβαίνει γιατί -ανάλογα µε το µέρος- µπορούµε να τον συναντήσουµε παντού και όλες τις εποχές του χρόνου. Αλλά και γιατί όταν είναι σε διατροφική φρενίτιδα, θα αρπάξει µε βία ότι περάσει από µπροστά του.
Τα βράχια στους λιμενοβραχίονες αποτελούν καλό σημείο να αναζητήσουμε τους Λούτσους
Για το ψάρεµα του λούτσου, σίγουρα οι παλιότεροι θα έχετε διαβάσει πολλά κείµενα. Μάλιστα θα έλεγε κανείς ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να γραφτεί. Το spinning όμως είναι µια τεχνική που συνεχώς κερδίζει νέους φίλους. Αρα ότι και να πούµε και ότι και να γράψουµε θα είναι πάντα επίκαιρο.
Οι παλιότεροι μπορεί να έχουν αποκτήσει πείρα µετά από πολλές συναντήσεις µε τα ψάρια ή να έχουν διαβάσει διάφορα άρθρα. Πάντα θα υπάρχει όμως νέο αίµα στην τεχνική που θέλει να αντλήσει και την παραµικρή πληροφορία. Ειδικά δε µε ένα ψάρι που από χρόνο σε χρόνο µπορεί να αλλάζει εντελώς τις προτιµήσεις του σε τεχνητά. Ακόµα και αν το ψαρεύουµε την ίδια χρονική στιγµή και στο ίδιο µέρος.
Τα μεγάλα σε μήκος τεχνητά θα σώσουν το παράμαλο μας από τα κοφτερά δόντια του Λούτσου
Την εποχή που διανύουµε λοιπόν, έφτασε η ώρα οι λούτσοι να πυκνώσουν τις εµφανίσεις τους στις ακτογραµµές. Θα φύγουν από τα βαθύτερα νερά και θα τους συναντήσουµε πλέον σε λιµάνια, βραχώδεις ακτές και παραλίες. Συρρέουν κατά µεγάλα κοπάδια, όπως επίσης και οι spinners που θα τρέξουν να αναµετρηθούν µαζί τους.
Το να αναλύσουµε επακριβώς τη συµπεριφορά τους, είναι κάτι πραγµατικά αδύνατο. Οπως επίσης και τις διατροφικές τους συνήθειες οι οποίες αλλάζουν κάθε χρόνο. Θα παραθέσω λοιπόν κάποιες δικές µου παρατηρήσεις. Αφορούν τα ψαρέµατα που έχω κάνει σε διάφορα µέρη και τις περιέργειες που έχω συναντήσει.
Λιµάνια
Τα λιµάνια είναι το συνηθέστερο και ασφαλέστερο µέρος που πολλοί θα αναζητήσουν τους λούτσους. Το θέμα της ασφάλειας είναι πολύ σηµαντικό πλέον. Καλό είναι να αποφεύγετε τα µοναχικά ψαρέµατα σε αποµονωµένα µέρη. Επίσης εκτός του ότι µας προσφέρουν εύκολη πρόσβαση είναι και το µέρος που οι λούτσοι θα περάσουν τη νύχτα τους.
Ο λόγος είναι απλός. Το βράδυ, τα µικρόψαρα που αποτελούν την κύρια τροφή τους, θα µπουν µέσα σε προστατευµένα σηµεία ώστε να απαγκιάσουν. Θα περάσουν τη νύχτα µε ασφάλεια, στριµωγµένα σε διάφορα σηµεία. Φυσικά οι µεγάλοι θηρευτές δεν το αγνοούν αυτό, το να τραφούν δηλαδή µε µικρή σπατάλη ενέργειας. Έτσι, θα τους συναντήσουµε στην είσοδο των λιµανιών. Συνήθως στο σούρουπο έρχονται από τα βαθύτερα νερά και µπαίνουν στο λιµάνι.
Πλατιά vibration που θα βγάλουν έντονη κίνηση με πολύ αργή ανάκτηση, πρέπει να βρέχονται πάντα
Αυτή είναι η πρώτη ευκαιρία να πάρουµε κάποιο ψάρι. Η πείνα και η περίοδος προσαρµογής από το φως στο σκοτάδι –δε βλέπουν ακόµα καλά– λειτουργούν καθολικά υπέρ µας. Ανάλογα µε το κοπάδι, η διάρκεια αυτής της περιόδου είναι συνήθως 15–30 λεπτά. Αν το λιµάνι είναι µεγάλο, καλό είναι αφού δούµε ότι τα ψάρια «έκοψαν», να κινηθούµε «προς τα ενδότερα». Θα ξαναέρθουµε στη µπούκα το πρωί πλέον. Το ξηµέρωµα κατά την έξοδο του κοπαδιού για τα βαθιά θα έχουµε την πιθανότητα να πάρουµε κάποιο ψάρι.
Μέσα στο λιµάνι θα έχουµε οπτική επαφή µαζί τους. Στο σημείο που τα φώτα πέφτουν στο νερό και µαζεύεται από κάτω το ψιλό. Οι προσωπικές συλλήψεις ψαριών λοιπόν µέσα στο φως, είναι ελάχιστες και πιθανολογώ τυχαίες. Μας βλέπουν πεντακάθαρα, όπως επίσης και τα τεχνητά µας. Πιστέψτε µε, είναι παντελώς λάθος να θεωρήσουµε το λούτσο χαζό ψάρι. Απλά σε πολλές περιπτώσεις το φονικό του ένστικτο ξεπερνά την επιφυλακτικότητά του. Γι’ αυτό και έχουµε δει κάθε λογής τρελές συλλήψεις ψαριών.
Εµείς λοιπόν θα ακολουθήσουµε τον τρόπο που κυνηγά και αναλόγως θα πράξουµε. Εκεί που τελειώνει το φως και αρχίζει το σκοτάδι, είναι το µέρος που παραφυλούν οι λούτσοι, κινούµενοι νωχελικά και αδιάφορα. Η πραγµατικότητα είναι ότι οι αισθήσεις τους είναι σε εγρήγορση. Το µυώδες σώµα τους έτοιµο να εκτοξευτεί ευθύβολα και ταχύτατα, πάνω στο ψιλό. Καμία τύχη δεν έχουν τα ψάρια που θα κάνουν το λάθος να φτάσουν στα όρια του φωτός.
Οι έντονες αντανακλάσεις και το κόκκινο χρώμα στο κεφάλι, είναι ιδιαίτερα αγαπητά στους Λούτσους και ψαρεύονται και μέρα και νύχτα
Οι λούτσοι που παραφυλάνε µέσα στο σκοτάδι, έχουν πλήρη ορατότητα του κοπαδιού εντός της φωτισµένης περιοχής. Αντίθετα το ψιλό δε µπορεί να διακρίνει τη γίνεται µέσα στο σκοτάδι, λόγω του έντονου φωτός. Αυτό µπορείτε να το δοκιµάσετε κι εσείς. Να κάθεστε δηλαδή κάπου µε έντονο φως και να προσπαθείτε να διακρίνετε κάτι µέσα στο απόλυτο σκότος. Θα κατανοήσετε τότε πόσο έξυπνα κυνηγούν.
Αναζητούµε λοιπόν σηµεία όπως οι γωνίες των λιµανιών όπου εναλλάσσονται απότοµα φως και σκοτάδι. Καθόµαστε σε κάποιο σκοτεινό σηµείο ώστε η σκιά µας να µην πέφτει στο νερό. Ρίχνουµε το τεχνητό µας είτε στο σκοτάδι ανακτώντας προς το φως, είτε ανάποδα. Σε κάθε περίπτωση προσπαθούµε να παραµένουµε αθέατοι.
Αν τα λιµάνια είναι µικρά, (πχ. µαρίνες) οι λούτσοι µπορεί να κυκλοφορούν µέσα και έξω από το λιµάνι συνεχώς. Αυτό σηµαίνει ότι στα βράχια εξωτερικά του λιµενοβραχίονα είναι πολύ πιθανό να πάρουµε ψάρια. Αποφεύγοντας τον πολύ κόσµο που ψαρεύει µέσα στο λιµάνι αυξάνουμε τις πιθανότητες μας. Μπορεί μάλιστα να αποτελεί τον κύριο λόγο που δεν τρώνε, καθώς οι συνεχείς βολές τα κάνουν επιφυλακτικά.
Το ότι ο Λούτσος έχει κανιβαλιστικές τάσεις και τρώει άτομα του ίδιου είδους, κάνει τα τεχνητά σε χρώμα Λούτσου να δουλεύουν πολύ καλά
Παραλίες
Σε µέρη που κρατούν λούτσους λόγω των κοπαδιών των µικρόψαρων, αλλά δεν έχουν λιµάνια, οι φυσικοί κόλποι είναι το µέρος που θα τους αναζητήσουµε. Αν πρόκειται για παραλίες µε αποχή κοντά στην ακτή και βαθιά νερά, τότε µπορεί να τους συναντήσουµε όλη µέρα.
Αλλιώς, όπως και στα λιµάνια, θα κάνουν την είσοδό τους το βράδυ και το πρωί θα φύγουν για βαθύτερα νερά. Αν η παραλία δεξιά και αριστερά έχει βράχια, ίσως αυτό λειτουργήσει υπέρ µας όταν γνωρίζουµε ότι υπάρχουν ψάρια τα οποία κάθονται εκτός βολής (στην περίπτωση που η παραλία είναι πολύ ρηχή για αρκετά µέτρα από την ακτή). Τότε, ίσως µπορέσουµε να τα φτάσουµε από τα βράχια µε κάποιο τρόπο, αλλά πάντα µε προσοχή αν πρόκειται για πρόσβαση βράδυ ή ξηµέρωµα.
Τα μεγάλα minnow από 175mm και πάνω δεν πρέπει να λείπουν από τη συλλογή μας και συνήθως αυτά θα δώσουν και τα πιο μεγάλα ψάρια
Βράχια
Στα βράχια µπορεί να συναντήσουµε τους λούτσους καθ’ όλη τη διάρκεια της ηµέρας, αν πρόκειται για κοφτά κοµµάτια µε βαθιά νερά, που σχηµατίζουν µεγάλη σε µήκος βραχώδη ακτογραµµή. Αν πρόκειται για έξοδο κόλπου, πάλι µπορεί να τους συναντήσουµε σούρουπο ή ξηµέρωµα. Αφού βγουν από τον κόλπο, θα πάνε σε πιο βαθιά νερά, οπότε αν τα βράχια αυτά µας δίνουν πρόσβαση στα βαθύτερα σηµεία που µας ενδιαφέρουν, µπορούµε να τους ψαρέψουµε όλη τη µέρα.
Η δυσκολία όµως εδώ είναι ότι το κοπάδι µετακινείται, οπότε θα πρέπει να δοκιµάζουµε συνέχεια βολές, ώστε να πετύχουµε όχι µόνο το πέρασµά του, αλλά και την ώρα που θα φάει. Αυτό θα το καταλάβουµε εντονότερα σε λιµάνια, όπου ενώ τους βλέπουµε και ξέρουµε ότι υπάρχουν, τη µία στιγµή εµφανίζονται προς µια κατεύθυνση και µετά προς µια άλλη, χωρίς να τρώνε.
Οι σιλικόνες είναι πολύ αποδοτικές στο ψάρεμα του Λούτσου, αλλά τα δόντια του θα μας χαλάσουν αρκετές
Ξαφνικά και µετά από µεγάλη παύση, µπορεί να δούµε να χιµούν στα µικρόψαρα χωρίς έλεος. Συνήθως αυτή η φρενίτιδα διαρκεί είτε µερικά λεπτά, είτε ένα τέταρτο µε µισή ώρα το πολύ. Αν δεν πάρουµε τότε ψάρι, οπλιζόµαστε µε υποµονή και επιµονή για το επόµενο πέρασµα.
Τεχνητά
Οι λούτσοι µπορεί να τρώνε σε όλα τα στρώµατα της θάλασσας. Άλλες φορές κυνηγούν αφρό, άλλες µεσόνερα και άλλες πάτο. Κάποιες φορές λοιπόν µπορεί να ακούσαµε ότι κάπου βγήκαν ψάρια, να πάµε, αλλά να µην πάρουµε ούτε ένα χτύπηµα, παρόλο που χρησιµοποιούµε το αγαπηµένο µας τεχνητό το οποίο αποδεδειγµένα αποδίδει στον αφρό.
Όσα ψάρια και αν µας έχει δώσει στο παρελθόν, είτε στο ίδιο µέρος, είτε αλλού, οι λύσεις στην προκειµένη περίπτωση είναι δύο. Είτε να το φάµε εµείς (δεν το συνιστώ), είτε να δοκιµάσουµε να ψαρέψουµε στα µεσόνερα και στον πάτο. Έχω επίσης παρατηρήσει ότι στον αφρό τρώνε τα µικρότερα ψάρια του κοπαδιού, ενώ τα μεγαλύτερα κυνηγούν στα χαµηλά στρώµατα και πολλές φορές µάλιστα άλλα άτοµα του κοπαδιού τους, αφού ο λούτσος είναι γνωστός για τις κανιβαλιστικές του τάσεις.
Τα minnow με μεγάλη γλώσσα θα βγάλουν καλή πλεύση με αργή ανάκτηση, σημείο κλειδί στο ψάρεμα του Λούτσου
Προσωπικά λοιπόν ξεκινώ µε floating τεχνητά. Αν τα φώτα είναι αρκετά, προτιµώ πιο φυσικά χρώµατα και πιο µικρά µεγέθη, αφού λόγω καλής ορατότητας προσπαθώ να εξοµοιώσω όσο το δυνατόν καλύτερα αυτό που τρώνε. Παρόλο που δε ρίχνω µέσα στα φώτα γιατί θεωρώ εντελώς ανούσιο, αν και πάλι επικρατεί ισχυρός φωτισµός συνολικά, το µέγεθος του τεχνητού δε µπορεί να κρυφτεί.
Σε αντίθεση µε αυτό, όταν υπάρχουν αρκετά σκοτεινά σηµεία ή χαµηλός έως και καθόλου φωτισµός, τα πιο έντονα και παρδαλά τεχνητά αποδίδουν καλύτερα. Χρώµατα όπως λευκό, κίτρινο, πορτοκαλί και συνδυασµοί τους, µπορεί να µας δώσουν πολύ καλά αποτελέσµατα. Εδώ και τα πιο µεγάλα σε µέγεθος τεχνητά έχουν ιδιαίτερο νόηµα, όπως 175, 200, 210.
Γενικά προτιµώ τεχνητά µε µεγάλη γλώσσα, τα οποία βγάζουν κίνηση µε πολύ αργή ανάκτηση. Στη γρήγορη ανάκτηση δεν είχα ποτέ καλό αποτέλεσµα στους λούτσους. Σταθερή, αργή ανάκτηση λοιπόν, η οποία συνοδεύεται µε ένα απότοµο τίναγµα ώστε το τεχνητό να πλαγιάσει λίγο, και κατόπιν παύση. Συνήθως µόλις πάω να ξεκινήσω πάλι την ανάκτηση, το τεχνητό µου έχει ήδη δεχθεί επίθεση.
Τα vibration τεχνητά μας επιτρέπουν να ψάξουμε διάφορα βάθη, ενώ πολλές φορές θα ξεκλειδώσουν τα πονηρεμένα ψάρια
Άλλη λύση είναι τα τεχνητά µε µικρή γλώσσα, που θέλουν πιο νευρική κίνηση και έτσι τα δουλεύω µε 3-4 νευρικά twitch και παύση.
Οι σιλικόνες είναι ένα πολύ δυνατό χαρτί. Η φυσική τους κίνηση δελεάζει ακόµα και τους πιο δύστροπους λούτσους. Επίσης το ότι µπορούµε να εξερευνήσουµε όλα τα στρώµατα βάθους είναι πολύ υπέρ µας. Συνήθως κατά τη βύθισή της έχει δεχθεί επίθεση από τις κοφτερές του δοντάρες, και αυτό είναι το µεγάλο µας µειονέκτηµα, αφού θα µας καταστρέψουν πολλές.
Όσο πιο µαλακή η σιλικόνη, τόσο καλύτερη απόδοση έχει, αλλά και τόσο πιο εύκολα καταστρέφεται. Χρησιµοποιώ λοιπόν είτε σιλικόνες µε τακούνι, για να λειτουργούν τόσο κατά την κάθοδο, όσο και κατά την ανάκτησή τους, είτε σιλικόνες τύπου χελάκι χωρίς τακούνι, τις οποίες δουλεύω άλλοτε µε twitch και παύσεις και άλλοτε µε µεγάλα jerks πατωτά.
Σηµαντικό είναι να χρησιµοποιούµε µικρές κεφαλές, ώστε η σιλικόνη να εκτελεί αργές κινήσεις και να µη χρειάζεται νευρική κίνηση για να αποφύγουµε το γρήγορο βύθισµα. Αν πρόκειται για µεγάλες σε µήκος, περνάω µε βελόνα εσωτερικό κλέφτη, προσέχοντας πολύ να µην της χαλάσω την κίνηση. Για το λόγο αυτό το παράµαλλο του κλέφτη είναι πάντα µπόσικο και όχι φερµαρισµένο, οπότε χαλάει σε µεγάλο βαθµό τη φυσική της κίνηση.
Long πλάνος 60 γραμμαρίων «μπουκωμένος» ολόκληρος
Σίγουρα µε τις σιλικόνες θα έχουµε πολλές αστοχίες εξαιτίας του µονού αγκιστριού, εκτός και αν ο λούτσος τη «µπουκώσει» όλη. Σε αυτή την περίπτωση όµως το παράµαλλό µας είναι εκτεθειµένο, όπως επίσης και όταν χρησιµοποιούµε µικρά τεχνητά minnow ή vibration.
Με τα µεγάλα τεχνητά έχουµε ένα σηµαντικό πλεονέκτηµα, αφού µπορούµε να παίζουµε µε παράµαλλο πιο µικρής διαµέτρου, χωρίς να µπορεί εύκολα να φτάσει στα δόντια του ψαριού και να το κόψει. Η λύση λοιπόν είναι είτε ένα µικρό κοµµάτι παράµαλλο διαµέτρου 0.40-0.45 mm, είτε ένα µικρό κοµµάτι σύρµα. Λέω «µικρό κοµµάτι», γιατί αυτό θα είναι κοντά στο τεχνητό στο οποίο και έχει επικεντρωθεί το ψάρι µε το ένστικτο του θηρευτή να χτυπάει κόκκινα, οπότε µπορεί να µη δώσει ιδιαίτερη σηµασία. Αν όµως είναι όλο µας το παράµαλλο χοντρό, είναι πολύ πιθανό να πονηρέψουµε τα ψάρια και να µην επιτεθούν ποτέ.
Τα vibration είναι επίσης πολύ αποδοτικά στους λούτσους και έχουν δώσει πολλά ψάρια, ειδικά όταν τα συναντάµε χαµηλά. Τόσο για τις δονήσεις που παράγουν, όσο και για τη νευρική τους κίνηση µε αργή ανάκτηση, αποτελούν µια κατηγορία που πρέπει πάντα να «βρέχουµε».
Τα minnow σε φυσικά χρώματα αποδίδουν πολύ καλά στο ξημέρωμα και στο σούρουπο
Οι πλάνοι είναι επίσης ένα από τα δυνατά δολώµατα, που προτιµάµε ιδιαίτερα όταν ψαρεύουµε στα βράχια. Κάποιες φορές θα δουλέψουν οι µικρότεροι σε µέγεθος που προσοµοιάζουν στο ψιλό, κάποιες φορές όµως οι µακρύτεροι slim µεσόβαροι θα τους αρέσουν καλύτερα. Ειδικά αυτοί που πέφτουν αργά προς το βυθό, µε περιστροφές γύρω από τον εαυτό τους.
TIPS
Επειδή τα περάσµατα των λούτσων διαρκούν λίγο και µετά πρέπει πάλι να περιµένουµε, ή λίγο και την επόµενη µέρα πάλι, πρέπει να βελτιώσουµε τις πιθανότητές µας ώστε από τη στιγµή που θα πιάσουµε ένα ψάρι να είµαστε και πάλι γρήγορα στο νερό. Μια απόχη µε δίχτυ από πετονιά, θα µας βοηθήσει να κερδίσουµε σηµαντικό χρόνο, αφού το τεχνητό µας δεν θα καρφώσει µε τις σαλαγκιές του το διχτάκι.
Επειδή ο λούτσος βγάζει µια γλίτσα που γλιστράει πολύ, σε συνδυασµό µε το σπαρτάρισµά του την ώρα που βιαζόµαστε να τον ξαγκιστρώσουµε, είναι πολύ εύκολο να µας περάσει κάποια σαλαγκιά και να τρέχουµε στο νοσοκοµείο. Πάντα λοιπόν έχουµε ένα µυτοτσίµπιδο ή ένα grip και έναν απαγκιστρωτή. Με αυτό τον τρόπο και πιο γρήγορα θα ξαγκιστρώσουµε το ψάρι και δε θα κινδυνεύσουµε.
Όπως είπαµε, κάποιες φορές θα χρειαστεί να χρησιµοποιήσουµε σύρµα. Προσωπικά λοιπόν δεν προτιµώ καθόλου τα έτοιµα που υπάρχουν και προτιµώ να τα φτιάχνω µόνος µου από ποιοτικότερα υλικά. Ο πιο συνηθισµένος τρόπος λοιπόν για να κλείσουν το σύρµα οι περισσότεροι, είναι µε το κλασσικό µεταλλικό σωληνάκι στη µία και την άλλη πλευρά του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα να µην είναι τόσο διακριτικό, αλλά και να ενοχλεί την πλεύση των µικρών τεχνητών.
Δοκιμή και πειραματισμός
Επειδή έχω δει τεράστιες αλλαγές όσον αφορά στα τεχνητά που τρώνε, καθώς και τεχνητά που ενώ σε συγκεκριµένη περιοχή είχαν δώσει ψάρια, τελικά µπήκαν στο χρονοντούλαπο, καλό είναι να τα δοκιµάζουµε όλα. Πχ. τη µια χρονιά συµβαίνει να ορµούν σαν παλαβοί σε σαρδέλα µεγέθους 190, και την άλλη χρονιά να τρώνε µόνο στις 2-3 το πρωί σε µικρούς πλάνους και µάλιστα στην εξωτερική πλευρά µικρού λιµανιού, όπου το φως είναι εξαιρετικά αµυδρό. Ή ακόµα ένα τεχνητό να δίνει ψάρια το ένα πίσω από το άλλο σε µια περιοχή και σε άλλη να µη δίνει ούτε λέπι.
Αυτή είναι όµως και η µαγεία του ψαρέµατος, αφού αν µπορούσαµε να αποτυπώσουµε σε µερικές αράδες τη συµπεριφορά τους, τότε πιθανότατα θα το ρίχναµε στο γκολφ, µιας και θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον. Πιστεύω λοιπόν ακράδαντα, ότι όσο εµείς και η ψαρευτική τεχνολογία εξελισσόµαστε, έτσι και το DNA των ψαριών συνεχώς αποτυπώνει µέσα του νέες πληροφορίες και τις κληροδοτεί στις επόµενες γενεές ψαριών. Έτσι κάθε χρόνος είναι ένα νέο ψαρευτικό ταξίδι, µια νέα πηγή γνώσεων, µια νέα αναµέτρηση ψαρά και ψαριού, που ποτέ δεν χάνει την οµορφιά και τη µαγεία του…
