Φτάνει για όλους µας εκείνη η ευλογηµένη µέρα που έχουµε κανονίσει όλες µας τις υποχρεώσεις. Έχουµε εξευµενίσει τους «θεούς» στο σπίτι, στη δουλειά και την ευρύτερη οικογένεια, έχουν ευθυγραµµιστεί οι πλανήτες και οι φίλοι µας έχουν καταφέρει το ίδιο. Επιτέλους µπορούµε να πάµε µια ολοήµερη εξόρµηση.
Ένα ψάρεµα στο οποίο δε θα χρειαστεί να κοιτάµε το ρολόι πότε ήρθε ή ώρα για να φύγουµε, αλλά που θα έχουµε µπροστά µας όλο το χρόνο για να κάνουµε αυτό που αγαπάµε, στο δικό µας ρυθµό και µε τους δικούς µας όρους. Τέτοιες χαρές είναι πλέον όλο και πιο σπάνιες για όλους µας και είναι αλήθεια πως κάνουµε τα πάντα ώστε µια τέτοια µέρα να µην «στραβώσει».
Παρακολουθούµε το δελτίο καιρού µια βδοµάδα πριν µε αγωνία και ξεφυσάµε κάθε φορά που δείχνει ένα µποφόρ διαφορά. Γεµίζουµε και αδειάζουµε τις κασετίνες µας µε τεχνητά δέκα φορές, µέχρι τελικά να αποφασίσουµε τι θα πάρουµε και τι θα αφήσουµε. Τελικά τα παίρνουµε όλα µαζί γιατί «ποτέ δεν ξέρεις».
Καθόµαστε γενικά σε αναµµένα κάρβουνα. Κοιτάµε τα µέρη που θέλουµε να πάµε στο Google Maps, σχεδιάζουµε την πορεία, την αλλαγή τόπου, τις εναλλακτικές… Ακόµα και οι πιο ψύχραιµοι από εµάς, ακόµα και τα «µπακούρια» δίχως οικογενειακές υποχρεώσεις, ακόµα και οι παλαίµαχοι ψαράδες που «δε νιώθουν» πλέον, θα προετοιµαστούν όσο καλύτερα γίνεται και θα εύχονται από µέσα τους να βγει αυτή η εξόρµηση. Να περάσουν καλά, δίχως τίποτα να τους χαλάσει, να χαλαρώσουν και να πιάσουν κανένα ψαράκι… Την ξέρετε την παροιµία που λέει πως «όταν εµείς κάνουµε σχέδια, ο Θεός γελάει».
…ο Θεός γελάει!
Ξυπνάµε χαράµατα, φορτώνουµε, περνάµε να πάρουµε τα φιλαράκια. Κάνουµε χιλιόµετρα, σκοτάδι στα βράχια, σκοτωνόµαστε να φτάσουµε, ρίχνουµε… Και πάνω στο ξηµέρωµα βλέπουµε όλη την ακτή που έχουµε επιλέξει να περάσουµε τη µέρα γαντζωµένη µε δίχτυα από τη µια άκρη έως την άλλη… Χίλιες δυο αναποδιές µπορεί να τύχουν, που πραγµατικά δεν είναι στο χέρι µας να τις προβλέψουµε.
Το να έχουµε στο νου µας το ότι «τελικά ναι, µπορεί όλο αυτό να πάει στραβά», βοηθάει στο να σκεφτόµαστε ότι στο κάτω-κάτω η διάθεση µετράει, και πως ακόµα και αν δεν πάει όπως το ονειρευόµαστε, µπορούµε τουλάχιστον να διασκεδάσουµε µε την παρέα µας. Υπάρχουν όµως πολλά πράγµατα τα οποία µπορούµε να επηρεάσουµε για να έχουµε εναλλακτικές, και γενικά για να προετοιµαστούµε σωστά και να αποφύγουµε παγίδες που θα µπορούσαν να κάνουν το ψάρεµά µας δυσκολότερο έως ακατόρθωτο.
Σε αυτό το άρθρο σκοπεύω να µοιραστώ ορισµένες εµπειρίες και κάποια βασικά πράγµατα από άποψη προετοιµασίας, τα οποία µε έχουν βοηθήσει να κάνω τις µακρινές, ολοήµερες ή ολιγοήµερες εξορµήσεις µου για spinning πολύ πιο ξεκούραστες, αποδοτικές, διασκεδαστικές. Με έχουν βοηθήσει να αποφύγω κακοτοπιές, πολλή ταλαιπωρία και απογοήτευση! Και έναν από τους αναγνώστες του περιοδικού να βοηθήσω να καταφέρει κάτι τέτοιο, έστω και λίγο να του φτιάξω τη µέρα, ο σκοπός µου θα έχει πετύχει. Ελάτε λοιπόν να ξεκινήσουµε µαζί µια εικονική προετοιµασία για ολοήµερο spinning!
Εναλλακτικές Τόπων, χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες
Ας ξεκαθαρίσουµε αµέσως το θέµα «αναποδιά» που θίξαµε στον πρόλογο. Τι µπορείς να κάνεις για να είσαι σίγουρος ότι εκεί που θα πας δε θα έχει δίχτυα, βάρκες ή άλλους ψαράδες; Ότι δε θα σου χαλάσει τη µέρα ο ψαροτουφεκάς, ο παραγαδιάρης; Λίγοι είναι οι τόποι που είναι ελεύθεροι από τέτοια πράγµατα και «µακάριος όποιος τους έχει βρει».
Οι πόροι είναι λίγοι και οι τόποι µετρηµένοι. Και ακόµα κι αν στη µεγάλη εξόρµησή µας έχουµε το θάρρος και το κουράγιο να πάµε «στο πουθενά», ας έχουµε κατά νου ότι ακόµα και εκεί µπορεί να ξεφυτρώσει ο µπελάς. Όταν λοιπόν σχεδιάζουµε εξόρµηση σε ένα λιµάνι και κάνουµε σχέδια µέρες πριν ή σε µια εκβολή το χειµώνα, σηµεία όπου ξέρουµε ότι είναι γνωστοί ψαρότοποι, ας περιµένουµε πως το πιθανότερο είναι να υπάρξουν ενοχλήσεις. Αυτό σηµαίνει ότι ντε και καλά πρέπει να πάρουµε τα όρη και τα βουνά, να φτάσουµε στο «πουθενά»; Όχι, απλά πρέπει να σχεδιάσουµε µια εξόρµηση σε τόπους που προσφέρουν εναλλακτικές. Ας βρούµε δηλαδή περισσότερο από έναν τόπο, ας ψάξουµε να σχεδιάσουµε µια «διαδροµή».
Θα δώσω ένα παράδειγµα. Πολλές φορές σε ολοήµερες εξορµήσεις επιλέγουµε τόπο µε βασικό κριτήριο τι θα γίνεται αν δε µπορούµε να ψαρέψουµε στο σηµείο πρώτης προτίµησης: Φροντίζουµε η επιλογή µας να µην περιορίζεται σε ένα µέρος, αλλά να εκτείνεται σε πολλά σηµεία, σε µια διαδροµή. Θα φτάσουµε πρωί στο τάδε λιµάνι, και αν εκεί δούµε ότι δε γίνεται να ψαρέψουµε σε κοντινή απόσταση, υπάρχει ένα άλλο σηµείο που µπορούµε να πάµε, και λίγο πιο πέρα ένα άλλο κοκ. Πολλές φορές έχουµε προτιµήσει µια τέτοια «διαδροµή», παρά ένα «σίγουρο» µέρος στο οποίο αν πηγαίναµε και κάτι στράβωνε δε θα είχαµε εναλλακτική λύση.
Επίσης σε ολοήµερες εξορµήσεις, το να µείνεις στατικός σε έναν τόπο έχει τα υπέρ και τα κατά. Εµείς διαλέγουµε την εξόρµηση σε πολλές διαφορετικές τοποθεσίες που επισκεπτόµαστε διαδοχικά κατά τη µέρα, έχοντας ως µπούσουλα στο µυαλό µας πού θα θέλαµε να ήµασταν ξηµέρωµα και σούρουπο. Σίγουρα αυτό δεν είναι ότι πιο ξεκούραστο, αλλά διασφαλίζει περισσότερες πιθανότητες ότι θα βρούµε τουλάχιστον έναν ήρεµο τόπο και συνήθως µας φέρνει αντιµέτωπους µε περισσότερα ψάρια.
Ψάρεµα επί χάρτου
Όταν λοιπόν κοιτάµε τους «χάρτες», είτε στη Google είτε µέσα στο µυαλό µας, ας χαράξουµε µια πορεία από πολλά διαδοχικά µέρη που έχουν αλληλουχία µεταξύ τους και είναι προσβάσιµα σαν «διαδροµή», και όχι ένα και µόνο ιδανικό σηµείο, που πολύ πιθανόν είναι να µας αφήσει µε την πικρία και την απογοήτευση.
Ας πάµε όµως στο θέµα του καιρού σε συνάρτηση µε τον «τόπο». Όταν κοιτάµε τον καιρό, το κάνουµε συνήθως σε συνάρτηση µε το πού σχεδιάζουµε εµείς να πάµε. Φανταζόµαστε τι συνθήκες θα επικρατούν εκεί. Η µέρα που θα πάµε ψάρεµα είναι για εµάς σηµαντική, όχι όµως και για ολόκληρο το σύµπαν ώστε να «µας κάνει τη χάρη». Αντίθετα από ότι λέει ο συγγραφέας Π. Κοέλιο, το σύµπαν δε συνωµοτεί για να πετύχουµε αυτό που θέλoυµε, αλλά σχεδόν πάντοτε κάνει «του κεφαλιού του». Τη µέρα που θα πάµε ψάρεµα δεν αποφασίζουµε εµείς τον καιρό, µπορούµε όµως να αποφασίσουµε να πάµε σε έναν τόπο που αναλόγως µε τον καιρό θα µπορούµε να ψαρέψουµε.
Σε αυτό µπορούν να δοθούν δύο βασικές παράµετροι. Πρώτον πρέπει να αποφασίσουµε αν θέλουµε να αντιµετωπίσουµε στα ίσια τα καιρικά φαινόµενα και ειδικά τον αέρα. ∆εν το συζητάµε, σε ήπιες συνθήκες τα πράγµατα είναι απλά. Τι γίνεται όµως όταν στην εξόρµησή µας προβλέπεται δύσκολος καιρός; Πολλές φορές µε δυνατό βοριά έχουµε αποφασίσει να πάµε στο µάτι του καιρού µε 5 και 6 µποφόρ, γνωρίζοντας πολύ καλά πως θα είναι ένα δύσκολο, αλλά πιθανότατα αποδοτικό ψάρεµα.
Όµως, ένα ολοήµερο ψάρεµα µε κόντρα καιρό θα µας κουράσει πάρα πολύ. ∆εν έχουµε µείνει ποτέ όλη τη µέρα σε κόντρα αέρα, κουράζει, σου σπάει σε κάποια στιγµή τα νεύρα, και όσα ψάρια κι αν υπάρχουν, σε «ρηµάζει» γρήγορα. Άλλες φορές µε δυνατό βοριά, αποφασίζουµε να πάµε σε νότιο µέρος έτσι ώστε να έχουµε πλάτη τον καιρό. Με τον αέρα πλάτη τα πράγµατα είναι κάπως ευκολότερα, αλλά και πάλι αν έχεις ένα σταθερό πεντάρι πλάτη µε ριπές µέχρι και εφτά µποφόρ, µετά από λίγες ώρες τα πράγµατα δυσκολεύουν.
Μικροκλίμα
Πάµε τώρα στη δεύτερη παράµετρο, που είναι το µικροκλίµα. Και εδώ κρύβονται τα πραγµατικά µυστικά ενός τόπου. Υπάρχουν βορινά σηµεία που εξαιτίας µιας µικρής γεωµορφικής ιδιαιτερότητας µπορούν να ψαρευτούν και µε τον εντονότερο βοριά. Για παράδειγµα, είναι ένα µικρό ακρωτήρι στη βόρεια Λέσβο όπου ψαρεύουµε και ένα ακόµα που φέρνω στο νου µου στην Κάλυµνο, τα οποία έχουν µια όµορφη οµοιότητα. Παρόλο που είναι σε βορινό σηµείο, έχουν µια τέτοια κλίση προς ανατολικά ή προς δυτικά, ώστε σε ορισµένα σηµεία τους µπορεί να ψαρεύεις προστατευµένος σχεδόν σε µια µικρή τοπική άπνοια, ακόµα και όταν στην περιοχή έχεις ένα εφτάρι µποφόρ να λυσσοµανάει.
Μάλιστα έχει τύχει να γίνεται χαµός, και εµείς να µπορούµε να ψαρεύουµε στις καλύτερες ψαρευτικά συνθήκες µε αφρουδιά, θολούρα και κύµα, ενώ οι φίλοι και οι γνωστοί µας µας ρωτούσαν «ρε σεις που πάτε µε τέτοιο καιρό;» Είµαστε δηλαδή σε ένα πολύ περιορισµένο σηµείο, προστατευµένοι από τον αέρα και το κύµα, και µπορούσαµε να κάνουµε βολές στο µάτι του καιρού δίχως πρόβληµα. Εδώ παίζει πάρα πολύ η γνώση του κάθε τόπου, η οποία όµως δεν αποκτιέται κοιτώντας τους χάρτες και τα προγνωστικά. Αυτή η γνώση απαιτεί να βρεθείς στον κάθε τόπο και να τον µελετήσεις σε διαφορετικές συνθήκες, ώστε να µπορείς να τον βάλεις στα σχέδιά σου.
Επιγραµµατικά λοιπόν, κινούµαστε µε βάση τις καιρικές συνθήκες. ∆εν κάνουµε ανοησίες που µπορούµε να πληρώσουµε µε την υγεία µας, όπως το να ψαρεύουµε σε καταστάσεις ακραίες, πχ. σε µέρα µε χαµηλή συννεφιά και κεραυνούς ή ατέλειωτες ώρες σε κόντρα ριπές. ∆ε διαλέγουµε για την ολοήµερη εξόρµησή µας ένα και µόνο µέρος, αλλά καλύτερα µια «διαδροµή» από εναλλακτικά σηµεία, τα οποία καλό είναι να γνωρίζουµε «προσωπικά» πώς «συµπεριφέρονται» σε δεδοµένο αέρα και κυµατισµό. ∆ε µένουµε στο σχεδιασµό µιας δράσης σε έναν τόπο, αλλά σε µια αλληλουχία τόπων προσβάσιµων στη διάρκεια µιας ηµέρας, από το ξηµέρωµα έως το σούρουπο, ή αν το αντέχουµε και ακόµα πιο αργά. Έτσι όχι πως όλα θα πάνε τέλεια, αλλά µαζεύουµε περισσότερους θετικούς πόντους µε το µέρος µας, ώστε να εξασφαλίσουµε από πριν τις ευνοϊκές πιθανότητες για να περάσουµε καλά και να έχουµε αποδοτικό ψάρεµα.
Γνώσεις πρώτων βοηθειών
Αναπόσπαστο µέρος για την ασφάλειά µας, είναι ένα κυτίο πρώτων βοηθειών. Επίσης µια γνώση βασικών σωστικών είναι απολύτως απαραίτητη. Όταν ψάρευα σε ποτάµια στη Γαλλία, ο τοπικός σύνδεσµος ψαράδων πρόσφερε σεµινάρια πρώτων βοηθειών εξειδικευµένα για ψάρεµα, το οποία παρακολούθησα µε ένα µικρό χρηµατικό ποσό και από τα οποία έχω βγει πολλές φορές ωφεληµένος.
Να τονίσουµε ότι σε περίπτωση που συµβεί κάτι σοβαρό, δεν είµαστε γιατροί, και ότι οι πρώτες βοήθειες είναι αυτό που λέει το όνοµά τους: είναι για µια πρώτη, πρόχειρη αντιµετώπιση, δεν είναι για να το παίξουµε γνώστες. Οπότε κάτι επί τόπου «χειρουργεία» για να βγει το αγκίστρι ή εγκοπές για να «βγει το δηλητήριο», µπορούν να κοστίσουν την υγεία και τη ζωή µας. ∆εν παίζουµε µε αυτά. Αν έχουµε εξοπλισµό πρώτων βοηθειών µαζί µας, φροντίζουµε να ξέρουµε πώς χρησιµοποιείται και να µην ξεχνάµε το βασικό: οι ειδικοί της υγείας είναι οι κατάλληλοι να αντιµετωπίσουν τα ιατρικά προβλήµατα, εµείς ας είµαστε ειδικοί στο ψάρεµα καιι όχι «ξερόλες».
Έτσι, αν τύχει κάποιο απρόοπτο, παρατάµε το ψάρεµα µετά τις πρώτες βοήθειες και τρέχουµε στο κοντινότερο κέντρο υγείας ή νοσοκοµείο. Τίποτα δεν είναι τόσο σηµαντικό όσο να γυρίσουµε σπίτι όπως φύγαµε.
Επίσης κάτι σηµαντικό σε περίπτωση ατυχήµατος: φουλ µπαταρία στο κινητό, «µονάδες» για να µπορούµε να επικοινωνήσουµε και τσεκάρισµα αν οι µπαταρίες στο φακό µας είναι τέλειες.
Κλείνοντας αυτήν την ενότητα θα κάνω µια σηµείωση, έτσι για να γελάσουν ορισµένοι που θα διαβάσουν αυτό το άρθρο και ξέρουν σε τι αναφέροµαι (οι υπόλοιποι βάλτε τη φαντασία σας να οργιάσει…). Εκεί που αράζουµε το αµάξι -ειδικά αν είναι κατηφόρα- τραβάµε γερά το χειρόφρενο… Σε άλλες περιπτώσεις τσεκάρουµε αν έχουµε κλείσει τα φώτα πορείας πάνω στην τρέλα µας να ρίξουµε την πρώτη βολή… Αχ, κακές εµπειρίες ανακινώ!
Εξοπλισµός – ο µεγάλος γρίφος της ολοήµερης
Τι ωραία, ολοήµερο ψάρεµα spinning! Θα πάρω λοιπόν το καλάµι για ελαφρύ spinning µε c.w. 7-23gr και το 15-45 για το νορµάλ µου σετ, θα πάρω και το LRF καλαµάκι max. 7gr. … ή µήπως να πάρω και το 1-10; ∆ε βαριέσαι, θα τα πάρω όλα, δεν πάµε ολοήµερο όποτε θέλουµε, καλύτερα να τα έχω όλα. Ε ρε µάνα µου τι έχει να γίνει! Αλλά θα πάρω και το shore jigging σετ µου, τι στην ευχή, σε κοφτά νερά πάµε, κατά το µεσηµέρι θα ρίχνουµε πιο βαθιά. Απολογισµός: 5 καλάµια, 5 µηχανισµοί και πόσα τεχνητά; Μερικές δεκάδες;
Πόσα ζυγίζουν όλα αυτά και πόσα χέρια έχεις για να τα κουβαλάς; Γιατί µην ξεχνάς ότι έχεις και το γάντζο, την απόχη, το ψυγειάκι και το σακίδιο (ή τα σακίδια…). Και όταν φτάνεις στον προορισµό; Τα περισσότερα τα αφήνεις στο αυτοκίνητο. Αν όµως κάνεις τη µαγκιά να τα πάρεις µαζί σου στα βράχια και έχεις αρκετή πορεία, να είσαι βέβαιος πως θα ζήσεις την κόλαση! Το µετέωρο βήµα του πελαργού! Πόσες φορές δεν έχω παρακαλέσει τον Παναγιώτη ή τον Παράσχο «ρε φίλε κράτα το καλάµι µου αυτό» απλά για να δω πως ούτε εκείνος έχει ελεύθερο χέρι να κρατήσει τίποτα άλλο, ούτε καν τον εαυτό του για να γαντζωθεί από κάπου όταν γλιστρήσει από κάποιο βράχο…
Να το πω από την εµπειρία µου, που δεν είναι ευαγγέλιο βέβαια, αλλά κάτι µου έµαθε: καλό είναι να µη µπερδεύουµε τόσο τα πράγµαα. Η παγίδα της ταλαιπωρίας είναι πολύ δυνατή. Είναι φυσικό σε µια ολοήµερη εξόρµηση να θέλουµε να κάνουµε όλες τις τεχνικές του spinning από λίγο, και να ξεφύγουµε και µε λίγο shore, όµως συνήθως δε µας βγαίνει. Το σοφότερο είναι να αφιερώσουµε την εξόρµησή µας σε µία και µόνο τεχνική, για την οποία θα έχουµε µαζί µας τόσο εξοπλισµό, όσο είναι αναγκαίος για να κινηθούµε µε µεγαλύτερη ευελιξία και να την εξερευνήσουµε σε βάθος.
Έτσι αν επιλέξουµε αποκλειστικά πχ. το spinning, µπορούµε να εξερευνήσουµε τα πάντα από το βυθό έως τον αφρό µε δυο καλάµια, χρησιµοποιώντας σιλικόνες και τεχνητά επιφάνειας αντίστοιχα. Αν επιλέξουµε LRF, θα χαρούµε όλες του τις αποχρώσεις και θα εµβαθύνουµε στην τεχνική, ενώ στην ερώτηση «τι θα γίνει αν έχει µεγάλα ψάρια», η απάντηση πλέον δίνεται από το LRF: η τεχνική αυτή προορίζεται και για µεγάλα αλιεύµατα, αναλογικά µε τη φινέτσα των εργαλείων της και την εµπειρία µας.
∆άσκαλε που δίδασκες…
Αυτήν τη συµβουλή δεν την κράτησα παρά σπάνιες φορές, στις οποίες όλες µα όλες πέρασα καλά. Έχω κάνει όµως το λάθος να µπερδέψω τα πάντα και να ταλαιπωρηθώ πολλές φορές, οπότε έπρεπε να διαλέξω κάτι ανάµεσα στη σύνεση και την παρόρµηση.
Σε αυτήν την φάση της ψαρευτικής µου ζωής, σε µια ολοήµερη εξόρµηση διαλέγω συνήθως δύο παρακλάδια του spinning και εξοπλίζοµαι γι’ αυτά. Συνήθως είναι LRF και µεσαίο spinning ή πιο σπάνια µεσαίο και βαρύ spinning. Μου έχει τύχει όµως να πάω και στα δύο άκρα, µε LRF και shore jigging σε µια εξόρµηση. Στη «διαδροµή» που θα επιλέξω να κάνω στη διάρκεια της εξόρµησης, φροντίζω να εντοπίσω τα σηµεία όπου θα εξασκήσω την κάθε τεχνική νοερά ή σε χάρτες, ενώ παίρνω µαζί µου τέσσερα καλάµια, δύο ίδια για κάθε τεχνική.
Στο πεδίο µαζί µου θα πάρω µόνο δύο, ενώ άλλα δύο θα περιµένουν στο αµάξι και θα χρησιµοποιηθούν ως ρεζέρβες αν κάτι από τον εξοπλισµό χαλάσει. Στις δικές µου εξορµήσεις, δύο καλάµια είναι το ανώτατο όριο που µπορώ να χειριστώ στο κουβάληµα και στο ψάρεµα, είναι µια «ζυγιά» που την εναλλάσσω πιο εύκολα και µε βοηθά να είµαι συγκεντρωµένος.
Κάποιοι ίσως µπορέσουν να παντρέψουν τρία παρακλάδια του spinning σε µια εξόρµηση, ενώ ξέρω και άλλους που µαζί µε τα σύνεργα του spinning παίρνουν και εξοπλισµό για casting µε όλα τα παρελκόµενα! Θαυµάζω αυτό το πάθος, αλλά για τα δικά µου µέτρα αυτή η διάσπαση σε πολύ διαφορετικές τεχνικές δε βοηθά ούτε σωµατικά, ούτε πνευµατικά, µε αποτέλεσµα στο τέλος να κουράζοµαι και να µην έχω καθαρό µυαλό για να παρατηρήσω και να προσεγγίσω το πεδίο µε τα ψάρια.
Τεχνικές – Που είναι τα ψάρια;
Μέσα στα δύο παρακλάδια του spinning (ας πούµε για παράδειγµα ότι αποφασίζουµε να πάρουµε µαζί µας ένα καλάµι για LRF και ένα για µεσαίο spinning), ξεφυτρώνει µια µεγάλη ποικιλία τεχνικών που µπορούµε να εξασκήσουµε. Στην πραγµατικότητα ήδη έχουµε ένα τεράστιο πεδίο επιλογών. Για να µη χαθούµε µέσα σε αυτό και µπερδευτούµε, καλό είναι να οργανώσουµε αυτές τις επιλογές µε βάση τα τεχνητά που θα πάρουµε µαζί µας. Μπορώ να µιλήσω για τη δική µου τακτοποίηση αυτού του χάους, µε την ελπίδα να δώσω κάποιο µπούσουλα, είτε για να τον ακολουθήσει κανείς, είτε για να τον καλυτερέψει µε δικές του ιδέες.
1 | Τεχνικη LRF
Καταρχήν να πω ότι θα βάλω όλο τον εξοπλισµό µου σε ένα σάκο του ώµου, τον οποίο φροντίζω να µη φορτώνω υπερβολικά. Πέρα από το κυτίο πρώτων βοηθειών, έναν καλό φακό και τη φωτογραφική µου, θα περάσω από κάποιον κρίκο δύο grip, ένα µικρό και ένα µεγάλο, και εκεί θα µπουν όλα τα τεχνητά και τα παρελκόµενα για το LRF και το spinning.
H οµορφιά του LRF, όπως έχουµε πει βρίσκεται µεταξύ άλλων και στο µινιµαλισµό του: ο εξοπλισµός του είναι ελαφρύς και βολικός, καθώς είναι µικροσκοπικός. Όσα πλανάκια LRF και να φορτώσουµε για µια ολοήµερη εξόρµηση, δε συγκρίνονται µε τον ίδιο αριθµό πλάνων για shore jigging.
• Έτσι λοιπόν, σε µια κασετίνα χωρισµένη σε µικρά διαµερίσµατα βάζω τα εξής: πλανάκια, σκληρά τεχνητά, σιλικονίτσες, µολυβοκεφαλές και παραµάνες, καθώς και µερικά βαρίδια και αγκίστρια για dropshot.
• Σε ένα µικρό αδιάβροχο κουτάκι, έχω κλείσει τα βιοδιασπώµενα µαζί µε τα «ζουµιά» τους. Τόσο απλός και τόσο ελαφρύς είναι ο εξοπλισµός LRF!
• Το βασικό καλάµι που παίρνω είναι ένα µε c.w. 1-10gr, µε HG µηχανισµό 1000άρη, γεµισµένο µε νήµα 0.3PΕ, παράµαλλο µέχρι 0.185 και παραµάνες από 0-0 έως 0-0-0.
• Χρησιµοποιώ δέστρες και έχω το µηχανισµό κουµπωµένο πάνω στο καλάµι, για να µη χρειαστεί να τον αποθηκεύω σε ένα από τα σακίδιά µου.
2 | Tεχνικη spinning
Σε µια ολοήµερη εξόρµηση θα πάρω συνήθως µαζί µου το «καλό µου» καλάµι, που αυτήν την περίοδο είναι µε c.w. 5-30. Στην πραγµατικότητα µού επιτρέπει να ρίχνω και να χειρίζοµαι άνετα τεχνητά µέχρι 35γρ. Το παντρεύω µε έναν γρήγορο 3000 µηχανισµό, µε PE1 και παράµαλλο από 0.28 έως -το πολύ- 0.33mm και παραµάνες Νο1.
Με τον καιρό κατάλαβα το εξής: είναι ανώφελο να παίρνω µαζί πολλές κασετίνες µε τεχνητά! Μια φορά θυµάµαι ήταν τόσο το γινάτι µου, που πήρα 6 κασετίνες µε δεκάδες τεχνητά και είχα ξεχάσει να πάρω µαζί µου δεύτερο µπουκαλάκι νερό. Μιλάµε για τέτοια ανοησία… Στην τελική καταντώ να µη χρησιµοποιώ τα τεχνητά που ξεχνιούνται στον πάτο της κασετίνας ή µπλέκονται µεταξύ τους…
Μια κασετίνα αρκεί…
Πλέον κάνω επιλογή µε τη λογική «ποικιλία τεχνητών, για ποικιλία τεχνικών προσεγγίσεων», πάντα όµως µε έναν κανόνα: όχι πάνω από µια κασετίνα µε τεχνητά συνολικά. Ξεκινώ λοιπόν σκεπτόµενος:
• Για βυθό, 2 σιλικόνες αρµατωµένες µε µολυβοκεφαλές, συνήθως τύπου shad. Μία µε φυσικό χρώµα και ή άλλη µε πιο έντονο.
• ∆ύο σιλικόνες µε µολυβοκεφαλές για darting και γενικά νευρικές παρουσιάσεις στα µεσόνερα και τον αφρό, κυρίως φυσικού χρώµατος.
• Πλάνοι: έναν για slow παρουσίαση, έναν slim, ή το πολύ δυο από το κάθε είδος, πάλι µε χρωµατισµούς φυσικό/έντονο.
• ∆ύο sinking pencils, πάλι στο ίδιο µοτίβο.• Μικρά τεχνητά µέχρι 110mm, δύο για παρουσιάσεις µε σταθερές ανακτήσεις (το ένα super shallow) και δύο jerkbaits.
• Tεχνητά µέχρι 175mm, ένα για σταθερή ανάκτηση σε φυσικό χρωµατισµό, ένα σε πιο έντονο χρώµα και 2+2 για jerking και twitching.
• Για τεχνητά µεγαλύτερα από 20εκ., δίνω έµφαση περισσότερο σε 4 τεχνητά µε φυσικό χρωµατισµό, συνήθως το ένα για σταθερές ανακτήσεις και τα άλλα για ανακτήσεις µε «χτυπήµατα», και 1-2 σε εντονότερα χρώµατα, αλλά στο ίδιο πάντα µοτίβο.
• Επιφανείας: 1 popper και 2 wtd, το ένα silent και το άλλο µε θορυβώδη παρουσία. Βέβαια, αν είναι µέρα µε εξαιρετικό καιρό ή αν πάµε επί τούτου σε µέρος για παιχνίδι στον αφρό, αφαιρώ από τα άλλα τεχνητά και προσθέτω και άλλους τύπους τεχνητών επιφανείας, όπως long wtds, splashers, skippers κτλ.
Κάθε φορά δηλαδή, παίρνω µαζί µου 20-25 τεχνητά το πολύ, που µε αυτό το µοτίβο σκέψης είναι αρκετά να εξερευνήσουν όλη τη θαλάσσια στήλη και να καλύψουν µια εκτεταµένη «περιοχή» ανακτήσεων και παρουσιάσεων. Η µια και µόνη κασετίνα µε βοηθά να έχω τα τεχνητά µου νοικοκυρεµένα σε ένα σηµείο µπροστά µου, να µπορώ να τα εναλλάσσω εύκολα, να έχω καθαρό νου όσον αφορά στις επιλογές µου και να µην ασχολούµαι µε ανόητες ή επιπόλαιες λεπτοµέρειες στο πεδίο, του στυλ «πιο από τα δέκα διακοσάρια τεχνητά σε φυσικό χρωµατισµό να χρησιµοποιήσω τώρα, να αυτό (τυχαία) δε βαριέσαι…».
Όλες οι φωτογραφίες σε αυτό το άρθρο είναι τελευταίες µακρινές και ολοήµερες εξορµήσεις µου. Μια ποικιλία ψαριών που πιάστηκε µε βασικό αλλά ποικίλο και προσεγµένο εξοπλισµό για LRF και ελαφρύ/µεσαίο spinning.
Καλά να περνάμε
Ανακεφαλαιώνοντας, µια ολοήµερη εξόρµηση κατά τη γνώµη µου πρέπει να έχει ευελιξία τόπων και τρόπων, για να µη µας απογοητεύσει. Φτιάχνουµε το πρόγραµµα µε βάση όχι έναν τόπο, αλλά µια σειρά από τόπους σε µια διαδροµή. Κρατάµε ελαφρύ το στοµάχι µας και καλά προστατευµένο το σώµα µας. Έχουµε φροντίσει να ιεραρχήσουµε τις ανάγκες µας και να υπάρχει σύνεση, δεν υπάρχει λόγος να διακινδυνέψουµε για κάτι. Καλό είναι σε τέτοιες εξορµήσεις να έχουµε παρέα. Επίσης ελαφρύς από θέµα βάρους θα είναι και ο εξοπλισµός µας, «βαθύς» όµως και περιεκτικός από θέµα επιλογών, µε ποικιλία, γιατί πραγµατικά δεν ξέρουµε τι θα συναντήσουµε στο πεδίο.
Παν µέτρον άριστον λοιπόν, αφού το πιθανότερο είναι να πληρώσουµε την κάθε υπερβολή που θα κάνουµε. Και όπως πάντα: τα έξοδα για την ολοήµερη εξόρµησή µας δεν περιµένουµε να µας τα αποσβέσει η θάλασσα. Τα ψάρια και το περιβάλλον είναι συλλογικό κτήµα όλων µας, ούτε ταϊσαµε τα ψάρια, ούτε τα «γιατροπορέψαµε», ούτε η θάλασσα µας χρωστά για να µας δώσει επειδή πληρώσαµε βενζίνες και παρελκόµενα, ή επειδή έχουµε γινάτι «να βγάλουµε τα σπασµένα».
Κατά τη γνώµη µου, όταν προσεγγίζουµε µια ολοήµερη εξόρµηση για ψάρεµα µε σκοπό την «απόσβεση», έχουµε αποτύχει πριν καν ρίξουµε την πρώτη βολή! Αν προσεγγίσουµε τη θάλασσα µε σεβασµό, µπορεί να µας δώσει αυτά που ξοδεύουµε πίσω σε γαλήνη και ψυχική δύναµη, και να µας γυρίσει σπίτι καλύτερους ανθρώπους.
Καλά να περνάµε, µε αγάπη και µέτρο! Καλές προετοιµασίες!