Αφορµή γι’ αυτό το άρθρο, είναι ο συνδυασµός των τεχνικών µέσα σε µια ψαρευτική εξόρµηση.
Η µια τεχνική συµπληρώνει την άλλη, και µας δείχνει για άλλη µια φορά πως το ψάρεµα είναι µια ολότητα και ένα απέραντο πεδίο πειραµατισµών. Θα µιλήσουµε για την συρτή αφρού από βάρκα µε εξοπλισµό του Light Rock Fishing, στοχεύοντας στα µελανούρια.
Εδώ και αρκετό καιρό, είχα την ευκαιρία να πιάσω ωραία ψάρια µε αυτόν τον τρόπο στα γαλήνια νερά της Καλύµνου και των γύρω µικρών νησιών. Πιστεύω ότι οι φίλοι αναγνώστες θα βρουν στις εξορµήσεις µου ενδιαφέροντα στοιχεία. Σας παραθέτω, λοιπόν, ορισµένες τεχνικές λεπτοµέρειες τις οποίες θεωρώ σηµαντικές για την επιτυχία!
«Εξοπλισµός»
Αναζητώντας τα µελανούρια, χρησιµοποιούµε τεχνητά -µικρού- µεγέθους 3,5 έως 5 γραµµαρίων, µε µήκος παρόµοιο της τροφής τους, σε αποχρώσεις σαρδέλας και αθερίνας, καθώς τα είδη αυτά αποτελούν το αγαπηµένο τους γεύµα.
Τα πάντα αναλαµβάνουν να φέρουν εις πέρας ένα καλάµι και ένας µικρός µηχανισµός του LRF, µε τη µόνη διαφορά, αναφορικά µε ότι ξέρουµε για την τεχνική, να εντοπίζεται στο νήµα. Χρησιµοποιούµε, λοιπόν, ένα νήµα PE 0.6, στο οποίο τοποθετούµε ένα περαστό µολύβι 10gr, ένα στριφτάρι και ένα παράµαλλο κοντά στα δύο µέτρα, διαµέτρου 0,20 ή 0,22mm.
Τέλος, απαραίτητο εργαλείο του εξοπλισµού µας είναι και το πενσάκι, καθώς τα νευρικά µελανούρια µπορούν πολύ εύκολα να οδηγήσουν σε µικρό ατύχηµα µε τις σαλαγκιές τον τεχνητών µας.
«Πού τα βρήκαµε»
Ξεκινώντας τη συρτή και µε το τεχνητό να ακολουθεί στα 20 µε 25 µέτρα πίσω από το σκάφος, συναντήσαµε τα µελανούρια πολύ κοντά στην ακτογραµµή του νησιού, σε παράλληλη απόσταση περί τα πέντε µέτρα από τα βράχια.
Ειδικότερα, στο πέρασµα από µικρές ξέρες, σε σκοτεινά σηµεία κρυµµένα από το φως του ήλιου, εκεί όπου το κύµα έσκαγε πολύ πιο έντονα στα βράχια δηµιουργώντας ένα άφρισµα και στις γωνιές των βραχονησίδων µε πιο δυνατά ρεύµατα.
Εκεί παρατηρήθηκε η εντονότερη παρουσία µελανουριών, αναγκάζοντάς µας να στρίβουµε τη βάρκα και να τα περνάµε ξανά και ξανά. Με τη χρήση δύο καλαµιών, βρήκαµε τα κοπαδιαστά µελανούρια, καθώς εκεί που υπάρχει συγκεντρωµένος µεγάλος πληθυσµός από αυτά, το πρώτο µε το δεύτερο τσίµπηµα είχαν ελάχιστη χρονική απόκλιση.
«Ταχύτητα και φρένα»
Με τον καιρό στα 3-4 µποφόρ και τη θάλασσα ζωηρή, τα µελανούρια είχαν πολύ όρεξη και αυτό φάνηκε από τα χτυπήµατα που διαδέχονταν το ένα το άλλο. Στα 8 από τις 10 τσιµπιές, τα ψάρια καρφώνονταν µε την πρώτη, ενώ σε µερικές περιπτώσεις χτυπούσαν το τεχνητό διστακτικά, γεγονός που οφείλεται στη µεγάλη πονηριά τους.
Με την ταχύτητα στα 2,5 µε 3 ναυτικά µίλια και τα φρένα πολύ χαλαρά για να προβάλλουν ελάχιστη αντίσταση, τα µελανούρια µπορούσαν να ξεγελαστούν και να µας χαρίσουν µια ωραία µάχη µε πολλά νεύρα!
«Στο σούρουπο»
Ο χρόνος στο ψάρεµα αυτό δεν είναι συγκεκριµένος, κάθε ώρα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Προσωπικά, το απογευµατάκι και κοντά στο σούρουπο, δίπλα από τη δύση του ηλίου, είναι οι αγαπηµένες µου ώρες, γιατί κρύβουν εκπλήξεις όπως λούτσους, τσιπούρες και άλλα ψάρια, τα οποία χαρίζουν µία ιδιαίτερη µάχη µε τα λεπτά εργαλεία, δίνοντας µεγαλύτερη ευχαρίστηση στη βόλτα µας.
Στις πύλες του φθινοπώρου, στέκονται τα µαχητικά µελανούρια, που µπορούν να δώσουν ένα βαθύτερο νόηµα στο ψάρεµά µας και να µεγαλώσουν την αγάπη µας για τη θάλασσα, συνδυάζοντας χρώµατα και εικόνες, προσφέροντας άφθονη χαρά και χαµόγελα σε µία παρέα ή οικογένεια που θέλουν να περάσουν ένα όµορφο δίωρο µε αρκετά τραβήγµατα!