Η συρτή µε τη βοήθεια µολυβιού φύλακα, προϋποθέτει ζωντανό δόλωµα για να µπορέσει να έχει αποτελέσµατα. Πολλοί την έχουν συνδυάσει µε το ζωντανό καλαµάρι και τη σουπιά. Δυστυχώς όταν τα δολώµατα αυτά απουσιάζουν, σταµατούν τις εξορµήσεις τους.
Είµαστε της άποψης, ότι ανάλογα µε τις εποχές και τις υπάρχουσες συνθήκες, ο ψαράς αναζητεί κάποιο διαθέσιµο, εποχιακό δόλωµα. Εκτός από καλαµάρι και σουπιά, υπάρχουν κι άλλα δολώματα που θα προσελκύσουν τα µεγάλα ψάρια της περιοχής µας.
Βρισκόµαστε σε µια εποχή όπου η θάλασσα έχει γεµίσει από σκάφη και ψαράδες. Τα ελάχιστα καλαµάρια και οι σουπιές που κυκλοφορούν στη ρηχή ζώνη έχουν γίνει «επιστήµονες»! Δύσκολα θα καταφέρουµε να βρούµε ένα-δύο που θα χρειαστούµε για την εξόρµησή µας. Έτσι, θα πρέπει να βρούµε κάποια εναλλακτική λύση.
Ποια είναι αυτή; Μα τα διάφορα αφρόψαρα που κατακλύζουν τις θάλασσές µας! Κολιοί, σκουµπριά, σαυρίδια, κοκάλια, παλαµιδάκια, µελανούρια, ζαργάνες, αποτελούν την εύκολη λύση. Αν µάλιστα στην περιοχή µας κυκλοφορούν µαγιάτικα, τα µεγάλα σαυρίδια και τα κοκάλια είναι η ιδανική λύση. Θα τα πιάσουµε εύκολα µε τσαπαρί, ελαφριά συρτή αφρού ή καθετή.
Ο ψαράς προσαρμόζεται στην εποχή και τις συνθήκες αναζητώντας διαθέσιµα, εποχιακά δόλωµα για συρτή φύλακα. Μια άλλη πρόταση είναι και ο λούτσος.
Αρµατωσιά
Η αρµατωσιά που θα χρησιµοποιήσουµε για τα δολώµατα αυτά, είναι η κλασική με τα δύο αγκίστρια. Το ένα σταθερό µε ίσιο κρίκο στο τελείωµα, το άλλο συρόµενο µε στραβό κρίκο, σε απόσταση ανάλογη µε το µήκος του δολώµατος. Ανάµεσα στα δύο αγκίστρια καλό είναι να τοποθετήσουµε ένα σωληνάκι salvanodi µήκους 1-2 εκατοστών. Είναι αρκετά σύνηθες, το μαγιάτικο να πιαστεί από το συρόµενο αγκίστρι. Χρησιμοποιόντας το salvanodi θα έχουµε µια µικρή απόσβεση από τη δύναµη του χτυπήµατος επάνω στο σταθερό αγκίστρι.
Καλό είναι τα αγκίστρια που χρησιµοποιούµε για συρόµενα και τρέχουν πάνω στην αρµατωσιά να έχουν καλά κλεισµένο τον κρίκο τους. Είναι πολύ σημαντικό να µην τραυµατίσουμε την αρματωσιά μας. Αν για οποιοδήποτε λόγο έχουν εγκοπή, την κλείνουµε µε κόλλα δύο συστατικών ή µε πένσα. Μια πρόταση επίσης είναι να χρησιµοποιούµε νήµα για την κατασκευή της αρµατωσιάς.
Παράµαλλο
Καλό θα ήταν να κατασκευάσουμε το παράµαλλο από fluorocarbon πετονιά, ειδικά όταν τα µέρη που ψαρεύουµε είναι ρηχά. Σε βαθύτερα νερά αυτό έχει µικρότερη σηµασία. Εάν προτιμήσουμε νήµα για την αρµατωσιά, θα φροντίσουµε να είναι όσο το δυνατόν κοντύτερη και να ενωθεί µε το παράµαλλό µας µε ένα µικρό, αλλά µεγάλης αντοχής, στριφτάρι.
Γι’ αυτούς που παράµαλλο και αρµατωσιά είναι ενιαία, το τµήµα της αρµατωσιάς καλό είναι να διπλαρώνεται. Το παράµαλλο έχει µήκος από 5-15 µέτρα. Το 5µετρο χρησιµοποιείται όταν το σηµείο που ψαρεύουµε είναι µικρό και θα χρειαστεί να πάρουµε αρκετές στροφές. Το 15µετρο όταν ο τόπος µας είναι ανοικτός και το ψάρεµά µας σε ευθεία πορεία.
Τρόπος δόλωσης
Ο τρόπος δόλωσης είναι σχετικά απλός. Το συρόµενο αγκίστρι καρφώνεται στο στόµα του δολώµατος. Το σταθερό σε ένα σηµείο κοντά στην ουρά. Προσέχουμε ιδιαίτερα να μην τραυµατίσουμε έντονα και συνεπώς ακινητοποιήσουμε το δόλωµα. Έτσι το δόλωµά µας διατηρεί το υδροδυναµικό σχήµα και την απαραίτητη φυσικότητά του. Παραµένοντας ολοζώντανο προσελκύει τους διώκτες του από µεγάλη απόσταση.
Το μαγιάτικο στο βυθόμετρο
Το µαγιάτικο είναι ένα ψάρι που εύκολα ανακαλύπτουµε στην οθόνη του βυθοµέτρου µας. Η καµπούρα του πάνω από το βυθό είναι χαρακτηριστική. Συνήθως δεν είναι µόνη της αλλά με αρκετές µαζί.
Εµείς θα προσπεράσουµε λίγο τις καµπούρες, θα γυρίσουµε το σκάφος 180 µοίρες και θα κατευθυνθούµε προς τα ψάρια. Θα ρίξουµε πρώτα το δόλωµα στο νερό και στη συνέχεια το µολύβι µας. Όταν καταλάβουµε ότι το µολύβι πάτωσε, θα κινηθούµε προς τα ψάρια µε µια ταχύτητα γύρω στο µίλι. Εφόσον τα εντοπίσουμε στις οθόνες µας θα περιµένουµε τον τσίµπο να έρθει.
Το τσίµπηµα του μαγιάτικου
Το τσίµπηµα τις περισσότερες φορές είναι βίαιο και δυνατό. Εκεί χρειάζεται δυνατό κάρφωµα για να αγκιστρώσουµε στα σίγουρα το ψάρι και στη συνέχεια τύλιγµα του µηχανισµού. Μερικές φορές παίρνουµε µόνο µικροτσιµπηµατάκια. Θα πρέπει να περιµένουµε για το καλό, δίνοντας µεγαλύτερη κλίση στο καλάµι µας και αφήνοντας περιθώριο στο ψάρι να καταπιεί το δόλωµα.
Όσοι έχουν κάποια εµπειρία µε το συγκεκριµένο ψάρεµα, αισθάνονται τις δονήσεις που κάνει το δόλωµά καθώς το σέρνουν αλλά και την αλλαγή στη συµπεριφορά του όταν το πλησιάζει το µεγάλο ψάρι (πιο έντονες δονήσεις και µικροχτυπήµατα). Εκεί µπαίνουµε σε επιφυλακή, περιµένοντας την τσιµπιά να έρθει από στιγµή σε στιγµή.
Όταν το ψάρι τσιµπήσει και ο βυθός είναι άγριος, προσπαθούµε να το οδηγήσουµε σε πιο επίπεδο σηµείο του. Ίσως µάλιστα χρειαστεί να ανοίξουµε και στροφές προκειµένου να το πετύχουµε. Βλέπετε τα µαγιάτικα -και ιδίως τα µεγάλα-, όταν καταλάβουν ότι δε µπορούν να απελευθερωθούν, έχουν την κακή συνήθεια να κατεβαίνουν στο βυθό και να προσπαθούν να φέρουν βόλτες γύρω από ένα µεγάλο εµπόδιο, πασχίζοντας να βγάλουν από πάνω ους την αρµατωσιά που τα ενοχλεί.