Συρτή Φύλακας: Μεγάλα µαγιάτικα, αναµέτρηση στα όρια
Για να ξεγελάσουµε το µεγάλο θηρευτή, θα πρέπει να καταφέρουµε να του σερβίρουµε τα ογκώδη ζωντανά δολώµατα µε το φυσικότερο τρόπο, περνώντας τα από µπροστά του. Από τη στιγµή που θα τον συλλάβουµε µέχρι και να τον βάλουµε στο σκάφος µας, το παράµαλλο και γενικά όλο το αρµάτωµα, είναι αυτό που θα καθορίσει αν το καταφέρουµε ή όχι.
∆ηλαδή φανταστείτε µια αλυσίδα αποτελούµενη από έξι κρίκους. ∆εν µπορεί άλλος να είναι πολύ ισχυρός και άλλος αδύνατος, πρέπει να είναι ισοδύναµοι µεταξύ τους. Όταν υπάρχει όµως αδύναµος κρίκος, η αποτυχία θα είναι εµφανής σε ένα ψάρι πάνω από τριάντα µε πενήντα κιλά. Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να προσέξουµε όλους τους παράγοντες σε µία αναµέτρηση στα όρια.
Ο εξοπλισµός µας
Αρµάτωµα στην ψαρευτική γλώσσα, εννοούµε το «πάντρεµα» όλου του εξοπλισµού µας, ο οποίος περιλαµβάνει: Καλάµι | Μηχανισµό | Νήµα | Στριφτάρι | Πετονιά | Αγκίστρι ανάλογο του τύπο και του µεγέθους του ζωντανού δολώµατος.
Καλάµι
Το πιο σηµαντικό κοµµάτι του εξοπλισµού µας. Προτεινόµενα χαρακτηριστικά: κατηγορία τριάντα έως πενήντα λίµπρες, ύψος 2,30 m (σίγουρα όχι λιγότερο από 2,10 m), µε οδηγούς Fuji SiC για να αντέχει στις τριβές και να µην πληγώνεται από το νήµα. Καλό είναι να διαλέξουµε ένα από τα «δυνατά» µοντέλα κάποιας γνωστής εταιρείας, ώστε να υπάρχει εγγυηµένη ποιότητα.
Από την ώρα που θα πιαστεί το «θεριό», η παραβολικότητα του µήκους 2,3 µέτρων καλαµιού απορροφά τους κραδασµούς, και δεν επιτρέπει τη µεγάλη καταπόνηση του παράµαλλου, αγαντάροντας µε τη δύναµή του αρµονικά, όλη την ώρα της µάχης, κουράζοντας το ψάρι γρηγορότερα από ένα άλλο, κοντύτερο καλάµι.
Η ευλύγιστη, µαλακή κορυφή του, θα µας επιτρέψει να καταλαβαίνουµε πότε βρίσκει το βαρίδι στο βυθό, πότε το καλάµι είναι «οπλισµένο» µε το βαρίδι 250-380-500-750 ή 1000 γραµµαρίων και πότε τσιµπάει το ψάρι, όσο µικρό και αν είναι.
Βασικός εξοπλισµός είναι ένα καλό βυθόµετρο. Kάνοντας ζουµ του βυθού καταλαβαίνουµε πόσο µεγάλα είναι τα ψάρια.
Μηχανισµός
Ο µηχανισµός µας πρέπει να είναι άριστης ποιότητας, κατηγορίας 30 λιµπρών (αντοχή νήµατος), µε δύο ταχύτητες: α) γρήγορη 1 έως 4,5 και β) αργή 1 έως 1,5. Συνήθως, επειδή έχουν πολύ χωρητικότητα νήµατος, βάζουµε στην αρχή της µποµπίνας τη λεγόµενη «µπάζο» πετονιά, διαµέτρου 50-60 mm, τόση ώστε άµα θα προσθέσουµε 450 µέτρα νήµατος 0,32-0,36 χιλιοστών, να γεµίσει σχεδόν µέχρι πάνω. Με αυτό τον τρόπο µεγαλώνουµε την διάµετρο του τυλίγµατος του νήµατος για να έχει πιο µεγάλη διαδροµή, ενώ συγχρόνως κάνουµε πιο γρήγορα και στρωτά τα φρένα.
Πότε βάζουµε την αργή ταχύτητα του µηχανισµού
Όταν ένα µεγάλο µαγιάτικο ή µια τούνα κουραστούν και «µουλαρώσουν» σε µεγάλο βάθος κάτω από το σκάφος, βάζουµε αργή ταχύτητα 1-1,5. Φέρνουμε το ψάρι το αργά και δυνατά προς την επιφάνεια, χωρίς να το τροµάξουµε.
Ταυτόχρονα µε τους χειρισµούς του ψαρά, κάποιος άλλος από το «πλήρωµα» του σκάφους ανεβάζει τις εξωλέµβιες µηχανές, για να αποφευχθεί κάθε ενδεχόµενο κοψίµατος. Όταν τελικά καρφώσουµε το ψάρι µε το γάντζο και το ανεβάσουµε στο σκάφος, φεύγει από πάνω µας ένα βάρος πέντε φορές περισσότερο από το βάρος του ψαριού!
Νήµα
Όπως είπαµε νωρίτερα χρησιµοποιούµε νήµα για το γέµισµα του µηχανισµού, µειώνοντας έτσι την αντίσταση του νερού κι έχοντας αµεσότερη αίσθηση της τσιµπιάς. Το µόνο του µειονέκτηµα είναι ότι σε µια σκληρή µάχη µε ένα µεγάλο ψάρι, µπορεί να πληγώσει τους οδηγούς ενός φθηνού και όχι πολύ ποιοτικού καλαµιού, αφού το κεραµικό τους καταπονείται από τις αναπτυσσόµενες τριβές. ∆ε συµβαίνει όµως το ίδιο µε ένα καλοστηµένο καλάµι, το οποίο «φοράει» οδηγούς τύπου SiC.
Στριφτάρι
Εφόσον χρησιµοποιούµε στην αρµατωσιά µας στριφτάρι, πρέπει να είναι ιδιαίτερα δυνατό και µικρό, για να µπορεί να περάσει µέσα από τα δακτυλίδια του µηχανισµού.
Πετονιά
∆ιαλέγουµε πάντα fluorocarbon 100%, η οποία προσφέρει µεγάλες αντοχές στον κόµπο. Μια απλή νάιλον χάνει µέχρι και 35% της ονοµαστικής της αντοχής στον κόµπο, πόσο µάλλον κάτω από τις τάσεις που προκαλεί ένα δυνατό τράβηγµα.
Αντίθετα µια καλή fluorocarbon, µε τη σκληρότητα που παρουσιάζει, εµφανίζει απώλειες της τάξης του 5-8% -µόνο- δεχόµενη δυνατές πιέσεις, µε την προϋπόθεση φυσικά ότι έχουµε κάνει ένα σωστό και πολύ προσεκτικό δέσιµο. Όσον αφορά στα δαγκώµατα των αρπακτικών, αντέχει 40-50 % περισσότερο από τις νάιλον.
Τελευταίο και πιο σηµαντικό, οι –πραγµατικά- αόρατες ιδιότητές της. Ενώ ο δείκτης διάθλασης του νερού είναι 0,30, στις fluorocarbon πετονιές είναι παραπλήσιος (0,33 έως 0,38), ενώ στις απλές νάιλον πετονιές φτάνει το 0,60. Πέρασαν χρόνια και ακόµα απολαµβάνω αυτή τους την ιδιότητα την αυγή και το σούρουπο, όταν ρίχνω το καλαµάρι ή τη σουπιά στο νερό, και νοµίζω ότι ξαγκιστρώθηκαν και πλέουν ελεύθερα από τα δεσµά τους.
Για αυτό το λόγο, τα µεγάλα µαγιάτικα ξεγελιούνται πιο συχνά το χειµώνα σε βαθιά νερά, όπου η διάθλαση εξασθενεί, είτε λόγω βάθους, είτε χαµηλότερου φωτισµού στα ρηχότερα νερά. Το νούµερο της fluorocarbon είναι 0,66 έως 0,70.
Αγκίστρια
Τα αγκίστρια είναι υπερισχυµένα carbon. Το συρόµενο Νο 6/0 και το τερµατικό 7/0 έως 8/0. Ανάµεσα τους περνάµε σωληνάκι salvanodi µήκους 1 εκ., για να δηµιουργήσουµε ένα «αµορτισέρ» που θα αποσβέσει τη δύναµη µε την οποία θα χτυπήσει το συρόµενο αγκίστρι πάνω στο σταθερό (και εποµένως το σπάσιµο του παράµαλλου στο σηµείο), όταν πιαστεί σε αυτό το µεγάλο µαγιάτικο.
Εάν προσέξουµε όλους τους παράγοντες και δεν αφήσουµε κανένα αδύνατο σηµείο, µόλις το µεγάλο µαγιάτικο χτυπήσει στο δόλωµα, ξεκινάει η αναµέτρηση ανάµεσα στον «πωρωµένο ψαρά» και τον «τροµαγµένο γίγαντα». Και σα γίγαντας, χρειάζεται υποµονή και επιµονή για να καταφέρεις να τον δαµάσεις και να βγεις εσύ ο νικητής. Στο επόµενο τεύχος θα δείξουµε όλες τις αρµατωσιές και τα αγκίστρια ανάλογα µε το είδος και το µέγεθος του ζωντανού δολώµατος. Επίσης θα σας πούµε ποια ζωντανά δολώµατα προτιµούµε και πώς µπορούµε να τα βγάζουµε µόνοι µας.
Αναζητώντας µεγάλα µαγιάτικα µε τον εξοπλισµό που αναφέρουµε. Μαζί µε το ρεκόρ µας 62 κιλών σε µεγάλο καλαµάρι. Η φωτογράφηση µε κινητό δεν µας δίνει τα περιθώρια µιας καθαρότερης φωτογραφίας.
