Αν κάποιος βυθός είναι ιδιαίτερα δύσκολος στο ψάρεµά του, τότε σίγουρα αυτός είναι τα ναυάγια. Η απότοµη διακύµανση του βάθους, οι κοφτερές λαµαρίνες, τα ξάρτια που εξέχουν, τα στρωµένα δίκτυα στο βυθό και τα καλουµέτα από τις λάµπες του γρι γρι που αιωρούνται, είναι αρκετά για να σε διώξουν. Όµως η πληθώρα των ψαριών εκεί, µας ωθεί να επιχειρήσουµε ένα πέρασµα κοντά τους και ότι ήθελε προκύψει.
ΝΑΥΑΓΙΟ: Πόλος έλξης ψαριών
Το ναυάγιο αποτελεί πόλο έλξης όλων των ψαριών. Των µικρών που θα βρουν καταφύγιο από τους διώκτες τους, των µεγάλων που θα έρθουν να κατοικήσουν µέσα στα κουφάρια του, αλλά και των περαστικών και αρπακτικών ψαριών που θα βρουν µαζεµένη άφθονη τροφή. Όσο πιο «άγριο» είναι αυτό και όσο περισσότερη έκταση καταλαµβάνει, τόσο περισσότερα είναι και τα ψάρια που φιλοξενεί. Αν µάλιστα η γύρω περιοχή είναι λάσπη ή αµµούδα, τότε µιλάµε για µια πραγµατική όαση ψαριών. Σαργοί, σηκιοί, σαλούβαρδοι, ροφοί, σφυρίδες, µουγκριά, σµέρνες, βρίσκονται τρυπωµένα στο εσωτερικό του, ενώ µπαινοβγαίνουν µελανούρια, κακαρέλοι, σκαθάρια. Πλήθος µικρόψαρα έχουν σταθµεύσει σε κάποια απάγκια γωνιά, ενώ συναγρίδες, φαγκριά και µεγάλα µαγιάτικα γυροφέρνουν τριγύρω. Σε αυτά τα τελευταία θα επικεντρωθούµε στη συνέχεια.
Η αξία του ζωντανού στο ψάρεμα για μαγιάτικα
Τα µαγιάτικα είναι ψάρια κοπαδιάρικα που ζουν και κινούνται οµαδικά. Όσο είναι µικρά σε µέγεθος, τα κοπάδια αυτά είναι πολυάριθµα. Μεγαλώνοντας, τα κοπάδια τους σκορπίζουν σε µικρότερα κι αν τα µέλη τους ξεπεράσουν τα δέκα κιλά γίνονται ολιγοµελή. Τέλος τα πολύ µεγάλα ψάρια (σαράντα κιλά και άνω) κυκλοφορούν δυο-τρία µαζί ή ακόµη και µεµονωµένα. Τα µικρά ψάρια -µανάλια όπως τα αποκαλούν πολλοί-, δεν έχουν αποκτήσει εµπειρίες και εύκολα πιάνονται σε οποιοδήποτε δόλωµα βρουν µπροστά τους. ∆εν εξετάζουν αν αυτό είναι ζωντανό, νωπό ή τεχνητό. Αργότερα. όταν αποκτήσουν εµπειρίες, παύουν να αρπάζουν το καθετί και αρχίζουν να κάνουν επιλογές. Τα τεχνητά πρέπει να είναι ειδικά και οι πλάνοι µας να ταλαντεύονται µε προκλητικό ρυθµό. Όταν µεγαλώσουν αρκετά, τότε εξετάζουν τα πάντα µε προσοχή και δύσκολα επιτίθενται στα αγκίστρια του ψαρά αν δεν κουβαλούν κάτι ιδιαίτερα προκλητικό. Όµως το ζωντανό δόλωµα αποτελεί ότι πιο ακαταµάχητο και ερεθιστικό για τα ένστικτα ενός γνήσιου κυνηγού, όπως το µαγιάτικο. Αν µάλιστα κινείται, τότε το κάνει να αφήσει στην άκρη κάθε δισταγµό και αµφιβολία. Ο ψαράς που θέλει να δει στα αγκίστριά του ένα µεγάλο µαγιάτικο, θα πρέπει να χρησιµοποιήσει ζωντανό δόλωµα και να το «σερβίρει» στα µαγιάτικα µε την τεχνική της συρτής. Ο πιο συνηθισµένος τρόπος συρτής, είναι το µολύβι φύλακας.
Εξοπλισµός για μολύβι φύλακα
Ένα καλάµι 20-30 λίµπρες, µε ένα µηχανισµό ανάλογο γεµισµένο µε νήµα, είναι ο βασικός µας εξοπλισµός. Στη συνέχεια έχουµε τη ζώνη µέσης για να στηρίξουµε το καλάµι µας, το βυθόµετρο για να παρατηρούµε το βάθος και το gps για να βλέπουµε το στίγµα και την πορεία µας.
Αρµατωσιά για μεγάλα μαγιάτικα
Επειδή θα απευθυνθούµε σε ιδιαίτερα µεγάλα ψάρια θα χρησιµοποιήσουµε και µεγάλα δολώµατα. Άρα µιλάµε για αρµατωσιές µε τρία αγκίστρια και όχι µε δύο, όπως αυτές που απευθύνονται στα περισσότερα άλλα είδη. Μάλιστα, επειδή ο βυθός είναι ιδιαίτερα άγριος, δένουµε τα αγκίστρια µας σε νήµα και όχι πετονιά.
Τα δύο τα κάνουµε σταθερά και έχουν µέγεθος 6/0-8/0 και το τρίτο συρόµενο, µεγέθους 5/0-6/0.
Παράµαλλο για μαγιάτικα
Το παράµαλλό µας κατασκευάζεται αρκετά κοντό, για να µπορεί να ακολουθεί το µολύβι σε κοντινή απόσταση. Μέγιστο µήκος τα 10 µέτρα (εκτός κι αν ψαρεύουµε το ναυάγιο περιµετρικά, µε λιγότερο έντονο το πρόβληµα σκαλώµατος) και πάχος γύρω στα 0,55-0,75 χιλιοστά.
Η σύνδεσή του µε το νήµα του µηχανισµού πραγµατοποιείται µε κόµπο και µε το νήµα των αγκιστριών µέσω ενός µικρού, αλλά πολύ µεγάλης αντοχής στριφταριού.
Μολύβι
Το µολύβι µας θα είναι πολύ βαρύτερο από ότι αν ψαρεύαµε σε αντίστοιχο βάθος αλλά µε ήπιο βυθό. Για να σας δώσουµε µια εικόνα, υπολογίστε µολύβι 500 γραµµαρίων για βάθος 50-60 µέτρων. Αυτό γίνεται για να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο κάθετο κι εποµένως να λιγοστέψουµε τα µπερδέµατα από λάθη στην πορεία µας. Το µολύβι αυτό, συνδέεται µε το νήµα µε τη µεσολάβηση ενός άγκιστρου κι ενός µικρού παράµαλλου γύρω στο ένα µέτρο.
Νήµα ή πετονιά;
Την ερώτηση αυτή µας απευθύνουν πολλοί φίλοι ψαράδες. Νήµα λοιπόν ή πετονιά; Για να µπορέσουµε να αποφασίσουµε, θα πρέπει να γνωρίσουµε τα πλεονεκτήµατα αλλά και τα µειονεκτήµατα του κάθε υλικού. Το νήµα όπως όλοι γνωρίζουµε δε διαθέτει καµία ελαστικότητα. Αυτό σηµαίνει ότι η τσιµπιά είναι πιο ευδιάκριτη και οι κινήσεις µας µεταδίδονται ακαριαία στο παράµαλλο. Έτσι ένα κάρφωµα γίνεται άµεσα, σε ελάχιστο χρόνο. Από την άλλη το νήµα δεν έχει την ελαστικότητα της πετονιάς και τα λάθη του ψαρά δε συγχωρούνται. Η πετονιά µπορεί να µην έχει τα πλεονεκτήµατα του νήµατος που προαναφέραµε, όµως συγχωρεί τα λάθη του ψαρά και κουράζει πολύ πιο εύκολα το πιασµένο ψάρι. Συνήθως, χρησιµοποιούµε την πετονιά σε ιδιαίτερα µεγάλα ψάρια και όταν ο βυθός είναι καθαρός, χωρίς σκαλώµατα. Αντίθετα, το νήµα επιστρατεύεται για ψαρέµατα σε άγριο βυθό, όπου είναι ιδιαίτερα απαραίτητη η αµεσότητα σε όλες µας τις κινήσεις και το γρήγορο τράβηγµα του ψαριού σε καθαρό σηµείο.
Ψάρεµα – η τεχνική για μολύβι φύλακα σε ναυάγια
Το ψάρεµά µας σε ναυάγια έχει κάποια ιδιαιτερότητα, αν θέλουµε περιορίσουµε τις απώλειες το δυνατόν περισσότερο. Το να τις αποφύγουµε τελείως δεν είναι εφικτό. Ακόµη κι αν χειριστούµε άριστα την πορεία µας, το ψάρι ή ακόµη και τα ρέµατα θα µας οδηγήσουν στην απώλεια. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάµε τα παρατηµένα καλουµέτα, θανάσιµους κίνδυνους σκαλώµατος για τις αρµατωσιές µας. Αυτό που προσπαθούµε, είναι να βρίσκεται η αρµατωσιά µας όσο γίνεται πιο κάθετη, για να έχουµε πάντα το δόλωµά µας όπου θέλουµε και όχι εκεί που ωθείται από τις υπάρχουσες-καιρικές-συνθήκες (ρέµα, αέρας) ή τις αστοχίες των χειρισµών (κακός υπολογισµός, µεγάλη βόλτα κ.α.). Το µεγάλο µολύβι βοηθά σε αυτό, όπως επίσης βοηθά και το κοντό παράµαλλο. Το νήµα στο µηχανισµό µας µαρτυρά εύκολα κι άµεσα ακόµα και την παραµικρή τσιµπιά, ενώ δεν αφήνει µεγάλα περιθώρια στο πιασµένο ψάρι. Με το που πιαστεί αυτό κι έχοντας πλήρη εικόνα του βυθού, προσπαθούµε να το οδηγήσουµε σε καθαρό σηµείο, µε τη µηχανή του σκάφους µας πάντα εν κινήσει. Αν καταφέρουµε και το πραγµατοποιήσουµε, τότε από εκεί και
πέρα τα πράγµατα απλοποιούνται. Τα υπόλοιπα είναι καθαρά θέµα υποµονής και επιµονής.
Ζωντανό καλαµάρι, το «απόλυτο δόλωµα» για µεγάλα µαγιάτικα
Το ζωντανό καλαµάρι και µάλιστα το µεγάλο σε µέγεθος, αποτελεί ένα από τα καλύτερα δολώµατα για µαγιάτικα. Μάλιστα αυτήν την εποχή που τα καλαµάρια έχουν κατακλύσει τις περιοχές µας και τα ψάρια έχουν «εθιστεί» σε αυτά, ένα σωστά δολωµένο καλαµάρι στα αγκίστρια µας αποτελεί «στρατηγικό όπλο». Τα τρία αγκίστρια σε σειρά, µε το ένα συρόµενο και τα δυο σταθερά ή το αντίθετο, αποτελούν την πρώτη µας επιλογή. Το συρόµενο καρφώνεται στην ουρά και το δεύτερο σταθερό στη βάση ενός πλοκαµιού. Το µεσαίο (πρώτο σταθερό), µπορεί να µπει στο σιφόνι του καλαµαριού ή να παραµείνει ελεύθερο, όπως βλέπετε στη φωτογραφία. Η επιλογή των αγκιστριών χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Τα αγκίστρια, πρέπει εκτός από κοφτερά να είναι και ενισχυµένα (βαρέως τύπου), για να µην ανοίγουν στα δυνατά κεφαλώµατα των ψαριών.
Το βυθόµετρο µας έχει εντοπίσει το µεγάλο ναυάγιο (Α) | ∆ηµήτρης Σπύρου
Tο βάθος είναι 48 µέτρα και η κορυφή του στα 31. Oι καφέ µύτες στο κέντρο µας φανερώνουν το κέντρο του σκαριού, ακριβώς από πάνω µε σκούρο πράσινο φαίνονται τα κατάρτια. Η τεχνολογία των σηµερινών fish finders θα µας επιτρέψει να «παίξουµε» τον πλάνο µας (Β) ακριβώς πάνω από το κουφάρι χωρίς τον κίνδυνο να µπλέξουµε. Kαι ξαφνικά χωρίς πριν να τα έχουµε δει καταφέρνουµε και «βγάζουµε» τα κρυµµένα ψάρια (Γ) µέσα από το ναυάγιο που έρχονται να δουν τι είναι αυτό που «χορεύει». Tα µαγιάτικα διακρίνονται µε πράσινες γραµµές που ανεβοκατεβαίνουν στα δεξιά όπως βλέπουµε εµείς την εικόνα. 
Ναυάγιο στα 50 µέτρα | ∆ηµήτρης Σπύρου
Ο βυθός γύρω βουρκώδης όπως µας το περιγράφει και η λειτουργία του συγκεκριµένου βυθοµέτρου στην κάτω µπάρα και το ναυάγιο θα µας το αναγνωρίσει σαν πέτρα µιας και το σιδερένιο κουφάρι είναι ταυτόσηµο σε σκληρότητα µε το βράχο. ∆ιακρίνεται πεντακάθαρα το θαλάσσιο ρέµα από τα 5 έως τα 20 µέτρα. Επίσης µπορούµε να ξεχωρίσουµε το κουφάρι του ιστιοπλοϊκού εκτός από τον όγκο του και το κενό που κάνει κάτω από την καρίνα. Το µεγάλο µαγιάτικο ακριβώς από πάνω στα 18 µέτρα επιθεωρεί και ψάχνει για την λεία του.
Ψάρεµα µαγιάτικου στα ναυάγια µε δύο τρόπους | ∆ηµήτρης Σολωµονίδης
1. Με µολύβι φύλακα αναζητούµε τα µεγάλα µαγιάτικα. Συνήθως είναι πολύ κοντά στα κοµµάτια του ναυαγίου στο βυθό και τα χρησιµοποιούν σαν ορµητήριο τους για τα κυνήγια τους. ∆ολώνουµε στα τρία αγκίστριά µας τα µεγαλύτερά µας δολώµατα, αν αυτά πρόκειται για καλαµάρια και κάνουµε το παράµαλλο µας κοντό (5 έως 6 οργιές), για να µπορούµε να στρίβουµε κοντά στο ναυάγιο. Αν είναι πολύ επιφυλακτικά τα ψάρια και δεν τσιµπούν, τότε µακραίνουµε το παράµαλλο έως τις 10 οργιές και ψαρεύουµε λίγο πιο µακριά από το ναυάγιο. Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν πολύ καλή χρήση του GPS και του βυθοµέτρου µας.
2. Με jigging κυνηγάµε τα πιο µικρά µαγιάτικα, τα οποία συνήθως είναι πιο πολλά σε αριθµό και περιπολούν πάνω από το ναυάγιο, στα µεσόνερα. Τα ψάχνουµε λοιπόν µε το βυθόµετρο και µόλις τα ανακαλύψουµε στην οθόνη µας, ακινητοποιούµε το σκάφος και ρίχνουµε το jig µας στο νερό. Αν δεν το σταµατήσουν τα ψάρια στο δρόµο για το βυθό, τότε ανακτούµε τον πλάνο µας µε γρήγορες κινήσεις. Μόλις τσιµπήσει, καρφώνουµε δυνατά για να περάσει το αγκίστρι µας στο στόµα του ψαριού. Καλύτερος πλάνος για τα µαγιάτικα -κατά την γνώµη µου- είναι ο µακρύς, ασηµένιος, µε αποχρώσεις του ροζ και του µπλε.
Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
Προετοιµασία
1. Εύρεση ζωντανού δολώµατος. Χωρίς αυτό ψάρεµα δεν µπορεί να πραγµατοποιηθεί εποµένως αν δεν βρούµε δόλωµα δεν µπορούµε να συνεχίσουµε το ψάρεµά µας.
2. Κατάλληλο δοχείο συντήρησης. Μπορεί κι ένα φρεσκοπιασµένο νωπό δόλωµα να πιάσει ψάρι, όµως σε τίποτα δεν συγκρίνεται η απόδοσή του µε το ζωντανό.
3. Γνώση τόπου. Ο ψαράς που γνωρίζει πολύ καλά την περιοχή του ξέρει που και πότε θα πάει να αναζητήσει τα µεγάλα µαγιάτικα.
4. Παρατήρηση µε το βυθόµετρο. ∆εν ξεκινάµε ποτέ το ψάρεµά µας στα τυφλά αλλά πάντα εφόσον µας πληροφορήσει το βυθόµετρο ότι έχει κίνηση στο βυθό και µάλιστα τα ψάρια που αναζητάµε.
5. Αµόληµα δολώµατος πιο µακριά. Με το που µαζέψουµε τις πληροφορίες που χρειαζόµαστε από το βυθόµετρο, πηγαίνουµε λίγο πιο µακριά από το βασικό σηµείο ενδιαφέροντος, δολώνουµε κι αµολάµε το δόλωµά µας στο βυθό.
Στη συνέχεια µε σταθερές κινήσεις κατευθυνόµαστε προς τα ψάρια.
6. Πάντα σε επιφυλακή. Όταν διασχίζουµε σηµεία ενδιαφέροντος και µάλιστα σε άγριους κι επικίνδυνους βυθούς όπως τα ναυάγια δεν χαλαρώνουµε. Αν µάλιστα δούµε και στο βυθόµετρο καθώς ψαρεύουµε µεγάλα ψάρια, τότε είναι που καθόµαστε σε «αναµµένα κάρβουνα». Ανά πάσα στιγµή το καλό µπορεί να µας τσιµπήσει κι εµείς πρέπει να είµαστε πανέτοιµοι να µονοµαχήσουµε µαζί του.
Το μεγάλο μαγιάτικο τσίµπησε!
7. Να περάσουν τα πρώτα κρίσιµα δευτερόλεπτα. Τα περισσότερα µεγάλα ψάρια του είδους εκεί είναι που µας «γονατίζουν». Το δυνατό κεφάλι, το καλάµι που κολλά και δεν λέει να κουνηθεί, το νήµα που φεύγει από το µηχανισµό είναι σηµεία που πρέπει να τα αντιµετωπίσουµε µε ψυχραιµία και σύνεση. ∆εν αφήνουµε µπόσικα να πάει το ψάρι στο ναυάγιο αλλά το ζορίζουµε όσο αντέχει ο εξοπλισµός µας προσπαθώντας να το αποµακρύνουµε από αυτό.
8. Το σκάφος σε κίνηση. Όσο παλεύουµε και η µάχη δεν έχει κριθεί, δεν αφήνουµε ποτέ το σκάφος σε ακινησία. Με ελάχιστη ταχύτητα αποµακρυνόµαστε από τον άγριο τόπο κι αφού βγούµε στα «νέτα» τότε αποφασίζουµε τι θα πράξουµε εκεί στη συνέχεια.
9. Υποµονή. Το βασικό µας εφόδιο στις δύσκολες µάχες. ∆εν χρειάζεται γρηγοράδα και ζόρισµα στη συνέχεια αλλά καρτερικότητα. Τη στιγµή που καταφέραµε να πάρουµε το ψάρι µακριά, δύσκολα θα το χάσουµε στη συνέχεια. Θα κουραστεί από µόνο του και θα οδηγηθεί αργά αλλά µε σιγουριά σκασµένο στην επιφάνεια.
10. Ανέβασµα στο σκάφος. Ο γάντζος είναι αυτός που θα χρειαστεί στον επίλογο της µάχης. Αγκίστρωµα από σίγουρο σηµείο κοντά στο στόµα,
όταν το ψάρι έρθει παραδοµένο κοντά µας και ανέβασµα στην κουβέρτα από το χαµηλότερο σηµείο. Το ψάρι είναι δικό µας!
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: