Καθώς πλησιάζουμε στο καλοκαίρι, η θάλασσα θα γίνει και πάλι φιλόξενη, και οι κάτοικοι του βυθού περισσότερο κινητικοί.
Αγαπημένη και ιδιαίτερα «φαντασμαγορική» τεχνική αυτήν την εποχή, είναι το ψάρεμα των λεγόμενων «μαύρων» ψαριών με συρτό καρτέρι. Στήρες, πίγγες, σφυρίδες και ροφοί, θα μας χαρίσουν όμορφες εικόνες και ενίοτε συλλήψεις με βολές που κατά προτίμηση θα γίνουν στο ανοιχτό νερό.
«Σπάσιμο» της μέσης και κατάδυση.
Στα τελευταία μέτρα πριν τον πυθμένα εποπτεύουμε το χώρο για ψάρια ή σημεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον και ανάλογα προσαρμόζουμε τη συνέχεια της βουτιάς. Εφόσον δούμε κάποιο θήραμα κατεβαίνοντας, είναι πολύ πιθανό να έχει αποτέλεσμα μια άμεση εφόρμηση προς το μέρος του, αλλιώς ακουμπάμε μαλακά στο βυθό. Εναλλακτικά, αν δεν έχουμε εντοπίσει κάτι, ένα στατικό καρτέρι αρχικά δεν είναι κακή ιδέα, αφού ηρεμεί τον περίγυρο και μπορεί να ωθήσει κάποιο μαυρόψαρο να προδώσει τη θέση του.
Σαν ξεκινήσουμε την πορεία μας παράλληλα με το ανάγλυφο του βυθού, τα πέδιλα παύουν να είναι η κινητήρια δύναμη και πλέον δίνουμε ώθηση στο σώμα μόνο με το ελεύθερο χέρι. Όσο πιο αρμονική και αθόρυβη είναι αυτή, τόσο πιο καλές πιθανότητες έχουμε. Άγαρμπες και σπασμωδικές κινήσεις προσδίδουν πανικό στον περίγυρο και λειτουργούν αρνητικά στην προσπάθειά μας.
Αντιδρασεις
Όμως, δε θα έχουν όλα τα ψάρια την ίδια αντιμετώπιση, αφού κάποια θα σταθούν θαρραλέα και περίεργα απέναντί μας, ενώ άλλα θα σπεύσουν να βραχώσουν μόλις ικανοποιήσουν την περιέργειά τους. Τα πιο πονηρεμένα θα απομακρυνθούν χρησιμοποιώντας εμπόδια ή/και τυφλά σημεία, μέχρι να καταλήξουν στο καταφύγιό τους. Η εφαρμογή κανόνων εδώ δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Ο ψαροκυνηγός πρέπει να είναι σε θέση να αντιληφθεί τις διαθέσεις του θηράματος και να πράξει ανάλογα. Στην απλή περίπτωση μια άμεση προσέγγιση δίχως τεχνάσματα, θα μας δώσει την ευκαιρία για βολή. Απέναντι όμως σε ένα ψάρι που αρχίζει να απομακρύνεται από εμάς διστακτικά, η παρεμβολή κάποιου εμποδίου -ώστε να χαθεί για λίγο η μεταξύ μας οπτική επαφή- ή ένα στατικό καρτέρι μπορεί να γείρουν την πλάστιγγα προς το μέρος μας. Ο λόγος είναι ότι το καθησυχάζουν και ενεργοποιούν ξανά την περιέργειά του. Εάν πάλι η ταχύτητα φυγής είναι μεγάλη, ίσως δεν αξίζει η συνέχιση της προσπάθειας σε αυτήν τη βουτιά, οπότε ακολουθεί ανάδυση με το βλέμμα στραμμένο στην πορεία του ψαριού και χαρτογράφηση του βυθού. Έτσι η επόμενη βουτιά θα γίνει υπό καλύτερες προϋποθέσεις. Αν τέλος το ψάρι βραχώσει, ελέγχουμε το χώρο στην είσοδο του θαλαμιού. Σε περίπτωση που μας κοιτά στραμμένο προς το άνοιγμα, έχουμε την ευκαιρία για μια εύκολη βολή και σύλληψη, αλλιώς έχει φτάσει η στιγμή να αποχωρήσουμε. Αυτή τη φορά δεν τα καταφέραμε… Ίσως όμως να τα καταφέρουμε την επόμενη, που μπορεί να είναι ακόμα και μισή ώρα αργότερα!
Θηράματα
Οι στήρες είναι ίσως το πιο σύνηθες και «βατό» θήραμα της τεχνικής. Σαφώς όμως όχι εύκολο, ειδικά αν μιλάμε για τα μεγάλα ψάρια του είδους. Οι πίγγες με τον περισσότερο πελαγικό προσανατολισμό, συχνά επιδεικνύουν πιο επιφυλακτικό χαρακτήρα. Διατηρούν μια απόσταση ασφαλείας από εμάς. Απαιτούν έτσι μεγαλύτερες άπνοιες και κάποιο από τα τρικ που αναφέρθηκαν νωρίτερα. Οι σφυρίδες παρουσιάζουν ίσως τον πιο αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα και τις ανάλογες βέβαια αντιδράσεις. Μοιραία λοιπόν η δυσκολία τους να είναι κυμαινόμενη, από εύκολη έως εξαιρετικά δύσκολη. Και τέλος ο ροφός… Η σημαίνουσα θέση που κατέχει στον εκάστοτε τόπο, αντικατοπτρίζεται και στην συμπεριφορά του. Άλλες φορές άφοβος και κυρίαρχος, θα σταθεί αγέρωχος μέχρι τέλους, άλλοτε πάλι σαν «μπαρουτοκαπνισμένος» παλαίμαχος θα διαφύγει δίχως να προλάβουμε καν να προσπαθήσουμε, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι εξαρχής μας έδωσε την ευκαιρία να τον δούμε!
Σαν φτάσει η στιγμή της τουφεκιάς, σημαίνει πως όλη η προσπάθεια από μέρους μας ήταν τελικά ορθή και οι λοιπές συγκυρίες ευνοϊκές. Είναι λοιπόν κρίμα να γίνει τώρα μια απρόσεκτη κίνηση. Το βέλτιστο σενάριο θέλει μια βολή ακριβείας που θα ρίξει την αυλαία στην όλη προσπάθεια. Εάν δεν επιτύχουμε μία τέτοια βολή, τότε αμέσως μετά το πάτημα της σκανδάλης ασκούμε ικανό κοντράρισμα στο σχοινί του μουλινέ -ανάλογα πάντα με το σημείο που έχουμε χτυπήσει το θήραμα-, αρκετό ώστε να ανακόψει την εφόρμηση προς το θαλάμι του. Δεν το παρακάνουμε όμως, γιατί είναι προτιμότερο να γίνει άλλη μια βουτιά απέναντι σε ένα ψάρι που βρήκε πρόχειρα καταφύγιο, παρά να ρισκάρουμε ένα ξεψάρισμα. Μόλις φτάσουμε στην επιφάνεια βέβαια, είμαστε εξαιρετικά φειδωλοί στα μπόσικα του σχοινιού, ώστε να μην επιτρέψουμε ενδεχόμενη περαιτέρω εισχώρησή του μέσα στην τρύπα.
Τελευταίο αλλά εξαιρετικά σημαντικό, είναι το ζήτημα της ασφάλειας. Η ψευδαίσθηση ότι στην επόμενη χεριά «το έχω», πρέπει να πάψει. Το πλάνο της βουτιάς δεν πρέπει να καταπατάται, ενώ τα σημάδια του σώματος που λένε ότι ήρθε η ώρα για ανάδυση, να κρίνονται απαραβίαστα! Το ψάρι θα είναι και αύριο εκεί. Εσύ;