Τένυα, µια τεχνική που αγάπησα από την πρώτη στιγµή και µου έχει χαρίσει αρκετές συγκινήσεις και όµορφα ψάρια. Πάντα όµως, µε οποιαδήποτε τεχνική και αν ασχολείσαι, πρέπει να την εξελίσσεις ακόµα περισσότερο, να διορθώνεις τα όποια µειονεκτήµατα και να εκµεταλλεύεσαι κάθε πλεονέκτηµά της.
Έτσι, τα τελευταία τέσσερα χρόνια που ασχολούµαι µε το τένυα, έχω αλλάξει πολλά πράγµατα πάνω στο ψάρεµά του σε σχέση µε την πρώτη µέρα που το εφάρµοσα (αρµατωσιές, τρόπος ψαρέµατος, δολώµατα και εξοπλισµό), ώστε να καταλήξω σε όλα όσα προείπα. Ποτέ όµως δε σταµατώ να πειραµατίζοµαι, γιατί πιστεύω ότι µπορώ να γίνω ακόµα καλύτερος.
Τρόπος ψαρέµατος
Ο τρόπος ψαρέµατος είναι ένας βασικός παράγοντας για τις επιτυχίες, και όσο και να το ψάχνεις, ποτέ δε θα βρεις τον τέλειο. Για παράδειγµα, εγώ έχω ένα τρόπο ψαρέµατος, και ο αδελφός µου που ψαρεύουµε µαζί, ένα διαφορετικό. ∆ε µπορώ να πω ότι ο δικός µου ή του αδερφού µου είναι ο καλύτερος, γιατί και οι δύο είναι εξίσου αποδοτικοί. Για παράδειγµα, εγώ δε σηκώνω το τένυα επάνω αµέσως µόλις φτάσει στον πυθµένα, αλλά περιµένω να δω αν θα πάρω χτύπηµα, έχοντας το τεχνητό µου ακουµπισµένο στο βυθό. Απλά έχω λίγο τσιτωµένο το νήµα για να καταλαβαίνω τι γίνεται, και αν δεν πάρω χτύπηµα, σηκώνω 15 µέτρα επάνω το δόλωµά µου και το αφήνω να ξαναπέσει στο βυθό, ψαρεύοντας µε τον ίδιο τρόπο.
Είναι ένας αρκετά αποδοτικός τρόπος ψαρέµατος, µε τα µειονεκτήµατα και τα πλεονεκτήµατά του, ο καιρός πρέπει να είναι βολικός, διότι αν ψαρεύεις στα 100 µέτρα µε άσχηµο καιρό ή µε ρέµα, δε θα µπορέσεις να ψαρέψεις σωστά και δε θα έχεις την απόλυτη επαφή µε το τεχνητό σου, µε αποτέλεσµα να σέρνεται στο βυθό µε κίνδυνο να σε µπλέξει κάτω. Με αυτόν τον τρόπο όµως, έχεις µεγάλες πιθανότητες να πάρεις µια µεγάλη σκορπίνα ή ένα χταπόδι όταν δεν έχει από κάτω κόκκινα, πράγµα που µπορεί να σας φαίνεται παράδοξο, αλλά µου έχει συµβεί πολλές φορές.
Ο άλλος τρόπος ψαρέµατος είναι κλασικός: πατώνουµε το τεχνητό, σηκώνουµε 1-2 µέτρα από το βυθό και περιµένουµε χτύπηµα. Αν δεν πάρουµε χτύπηµα, ανεβάζουµε λίγο πιο ψηλά το τένυα και µετά το αφήνουµε πάλι κάτω, µέχρι να φτάσει πάλι σε απόσταση 1-2 µέτρα από το βυθό. Και στις δυο όµως περιπτώσεις, η διάρκεια που θα αφήσουµε το τεχνητό µας στο βυθό δεν υπερβαίνει τα 5 µε 7 λεπτά, αφού έχουµε παρατηρήσει ότι όταν το δόλωµα ακουµπήσει στο βυθό, το χτύπηµα από το ψάρι θα έρθει αµέσως ή το πολύ µετά από λίγα λεπτά. Οι περιπτώσεις που πήραµε ψάρι µετά από 7 µε 10 ή ακόµα παραπάνω λεπτά, είναι πραγµατικά λιγοστές. Έτσι, πατώνουµε το δόλωµα και αν δεν πάρουµε χτύπηµα στα επόµενα 5-7 λεπτά, σηκώνουµε το τεχνητό και προχωράµε παρακάτω, µέχρι να βρούµε τα ψάρια.
∆ολώµατα
Από πλευράς δολωµάτων τώρα, έχω καταλήξει αποκλειστικά και µόνο στο καλαµάρι. Στο νωπό καλαµάρι που είναι από τα καλύτερα δολώµατα, αλλά και στο κατεψυγµένο, όπως έχουµε πει και σε προηγούµενα άρθρα. Μικρά καλαµάρια ή θράψαλα, µεγέθους περίπου 15 εκατοστών, δολώνονται ολόκληρα στο τένυα και δίνουν και αυτά πολύ καλά αποτελέσµατα.
Εξοπλισµός
Για το τέλος άφησα το θέµα του εξοπλισµού, που είναι πραγµατικά πολύ κρίσιµο για τη σωστή εκτέλεση της τεχνικής. Έτσι, µετά από διάφορα καλάµια που πέρασαν από τα χέρια µου, έχω καταλήξει σε ένα µήκους 1,95 εκ., µε δυνατότητα να µπορεί να διαχειριστεί τεχνητά βάρους 80-120 γραµµαρίων.
Ο µηχανισµός που το συνοδεύει είναι επίσης «ελαφρύς», εικοσάρης, µε µικρό βάρος και δυνατότητα να κουµαντάρει απροβληµάτιστα νήµα κατηγορίας PE 1,5.
Η πετονιά που χρησιµοποιώ για παράµαλλο έχει διάµετρο 0,45 έως και 0,52 χιλιοστά, είναι κατασκευασµένη από PVDF (fluorocarbon) και το µήκος της είναι 6-9 µέτρα.
Αρµατωσιά
Η πρώτη αρµατωσιά που ψάρεψα, ήταν η κλασσική µε ένα αγκίστρι πάνω στο τεχνητό και άλλο ένα αγκίστρι µε ένα µικρό παραµαλλάκι στο τέλος (φωτό 9). Μετά από αρκετό καιρό και τα ανάλογα ψαρέµατα, έχω καταλήξει σε δύο αρµατωσιές-παραλλαγές που δε µε έχουν απογοητεύσει ποτέ.
1/ Υλικά αρµατώµατος. 2/ Περνάµε το νήµα µέσα από τον κρίκο και τυλίγουµε µερικές φορές το άκρο τριγύρω από το νήµα. 3/ Περνάµε το άκρο µέσα από το πρώτο άνοιγµα. 4/ Σφίγγουµε και ο κόµπος είναι έτοιµος.
5/ Περνάµε την άλλη άκρη του νήµατος µέσα από τον κρίκο του αγκιστριού… 6/ …και στη συνέχεια δένουµε το αγκίστρι κανονικά… 7/ …φροντίζοντας η άκρη να περάσει µέσα από τη θηλιά. 8/ Ένα πενσάκι σίγουρα θα χρειαστεί για το σφίξιµο του κόµπου.
9/ Το τένυα µας είναι αρµατωµένο
Η πρώτη παραλλαγή φαίνεται στη φωτό 11 και έχει ένα αγκίστρι στο τεχνητό και άλλα δύο στο τέλος τις λωρίδας, µε µικρή σχετικά απόσταση το ένα από το άλλο.
1η παραλλαγή: 10/ Αν θέλουµε µπορούµε αντί για ένα αγκίστρι να δέσουµε δύο µαζί συνεχόµενα, σε κοντινή απόσταση µεταξύ τους, στο άκρο του παράµαλλου. 11/ Βλέπουµε το τένυα µας αρµατωµένο µε διπλό αγκίστρι στο άκρο.
Η δεύτερη παραλλαγή, αποτελείται από ένα αγκίστρι στο τεχνητό και δύο ξεχωριστά παράµαλλα µε ένα αγκίστρι το καθένα, αριστερά και ένα δεξιά στο τέλος τις λωρίδας (φωτό 12). Τα αγκίστρια που χρησιµοποιώ είναι µε κρίκο, όχι πολύ χοντρά και αρκετά κοφτερά, και το νήµα για το παράµαλλο είναι διαµέτρου 0,60 mm µε αντοχή 90 lbs. Αυτές λοιπόν είναι οι δυο αρµατωσιές που µε έχουν ικανοποιήσει στο µέγιστο, αφού είναι αλάνθαστες, χωρίς κανένα ξαγκίστρωµα.
2η παραλλαγή: 12/ Ένα διαφορετικό αρµάτωµα µε δύο ισοµήκη παράµαλλα δεµένα στον κρίκο του τένυα.