Είναι κάποιες φορές, που ότι και να κάνουµε τα κεφαλόποδα κυριολεκτικά αδιαφορούν για τα τεχνητά µας. Συνεχείς αλλαγές δολωµάτων και διαφοροποιήσεις τεχνικών, χωρίς κανένα αποτέλεσµα. Καµία ανταπόκριση σε αργή συνεχή ανάκτηση, πλήρης απαξίωση σε απότοµα, επαναλαµβανόµενα χτυπήµατα και κενά µε παύσεις. Κανένα σηµάδι σε επιφάνεια, µεσόνερα ή βυθό. Τι γίνεται τότε; Τα παρατάµε και πάµε σπίτι µας; Ή αποφασίζουµε ότι τελικά «ο τολµών-και επιµένων-νικά»;
Τα πλεονεκτήµατακαι οι εχθροί των τεχνητών
Οι καλαµαριέρες, είναι από µόνες τους ένα σύνθετο όπλο, ικανό να εξουδετερώσει τις αναστολές των κεφαλόποδων και να τα καλέσει σε ένα φαγοπότι χωρίς τελειωµό. Υφάσµατα τελευταία τεχνολογίας που εκπέµπουν θερµότητα και συνεισφέρουν ελκτικά στον καλύτερο και ταχύτερο εντοπισµό των τεχνητών από σουπιές και καλαµάρια. Φωσφορίζουσες ταινίες στο κεφάλι (λίγο πίσω από τον κρίκο προσάρτησης του τεχνητού στην παραµάνα µας) και την ουρά ή κατά µήκος της «κοιλιάς», προσθήκη φωσφόρου στο σώµα κατά τη διαδικασία διαµόρφωσης στο καλούπι, φθορίζουσες χάντρες στο τέλος των άγκιστρων, θέση για χηµικό φωτάκι στο κάτω µέρος, ολογραφικά µάτια που δηµιουργούν ανακλάσεις και αντιθέσεις ή εξογκωµένα µε περιεχόµενες µπίλιες που πηγαινοέρχονται, αυτοκόλλητες ανακλαστικές ταινίες για τη ράχη και τις πλευρές, είναι µερικά µόνο από τα πιο συνηθισµένα ατού των τεχνητών στην αναζήτηση των κεφαλόποδων, την εξαφάνιση των αναστολών τους και τελικά την υποταγή στα αδηφάγα ένστικτά τους.
Ακόµα και µε όλα αυτά τα µέσα όµως που επινοήθηκαν για να κάνουν τη δουλειά των ψαράδων πιο εύκολη, ποτέ δε µπορείς να εγγυηθείς ότι το ψάρεµά τους πρόκειται για υπόθεση ρουτίνας. Παράγοντες όπως η ύπαρξη άφθονης ελεύθερης τροφής (πληθώρα γόνου), τα πολύ θολά νερά, το άπλετο, διάχυτο παντού φως από ένα ολόγιοµο φεγγάρι, ο βοµβαρδισµός των νερών από πολλούς ψαράδες οι οποίοι επιχειρούν ταυτόχρονα µε τεχνητά (και ακόµα χειρότερα µε βαριά σύνολα βελόνας-ψαριού) ή το γεγονός ότι έχει πλησιάσει πολύ η ώρα να αφήσουν τα αυγά τους σε κάποια συστάδα µε φύκια ή πτυχή βράχου (και εποµένως δεν υπάρχει πολύ κέφι για φαγητό), λειτουργούν ανασταλτικά στα κυνηγετικά ένστικτα των κεφαλόποδων. Εκεί είναι λοιπόν που πρέπει να σκαρφιστούµε τεχνάσµατα προσωρινά ή µονιµότερα, για να ενεργοποιήσουµε ξανά τα καλαµάρια και τις σουπιές και τελικά να χαρούµε το ψάρεµά τους, αλλά και την υπέροχη γεύση τους.
Τεχνάσµατα της στιγµής-Χρήση προσελκυστικών υγρών
Τι είναι αυτά; ∆ιάφορα αµινοξέα σε µορφή σπρέυ, λάδια ή ζελέ. Τα οποία µπορούν να «ξυπνήσουν» τα νωθρά κεφαλόποδα και να τα οδηγήσουν σε διατροφικό οίστρο. Τα περισσότερα από αυτά µιµούνται οσµές από θαλάσσιους οργανισµούς που περιλαµβάνονται στη διατροφική πυραµίδα των καλαµαριών –κυρίως- αλλά και των σουπιών. ‘Οπως, πχ. γαρίδα, σαρδέλα και -γιατί όχι- καβούρι ή αχινός. Υπάρχουν όµως και µη θαλάσσιες µυρωδιές ικανές να διεγείρουν τον κυνηγό να φάει. ‘Οπως, το προκλητικό αίµα, το διακριτικό τυρί ή η καραβίδα του γλυκού νερού, µε εξίσου καλή συµπεριφορά και δράση.
α) Φεροµόνη: Στο παρελθόν υπήρχε στη µόδα µια σειρά υγρών προσέλκυσης µε προσθήκη φεροµόνης. Δηλαδή µιας «σεξορµόνης» για το κάλεσµα των ψαριών σε ζευγάρωµα. Η οποία τελικά τα οδηγούσε σε διατροφικό οργασµό, προς ικανοποίηση πάντα του ψαρά. To Ultra…. (να µην θεωρηθεί πως κάνουµε και διαφήµιση) έκανε όµως θραύση και στα καλαµάρια. Αφού πολλοί καλαµαράδες αραίωναν µια αµπούλα από αυτό σε µισό λίτρο νερό και πότιζαν το ύφασµα της καλαµαριέρας στο διάλυµα. Λίγο πριν το εξακοντίσουν στο νερό.
Το ίχνος που άφηνε πίσω της, σε συνδυασµό µε την αργή ανάκτηση δηµιουργούσαν διατροφικό ντελίριο στα καλαµάρια. Ειδικά σε κλειστά σηµεία, όπως τα εσωτερικά των λιµανιών, όπου σχεδόν πάντα τα καλαµάρια είναι παρόντα σε φωτισµένα κοµµάτια τους. Βασικό µειονέκτηµα: το γρήγορο ξέπλυµα του διαλύµατος και η αναγκαία ύπαρξη κεφαλόποδων σε µικρή απόσταση από το ίχνος της µυρωδιάς. Μυστικό: Επιβάλλεται εµπότιση του δολώµατος πριν από κάθε ρίψη. Καλύτερα και µονιµότερα αποτελέσµατα αν το τεχνητό εµποτιστεί και αφεθεί να στεγνώσει στον αέρα για 5-10 λεπτά.
β) Ψαρόλαδο: Το λάδι σαρδέλας είναι αναµφισβήτητα ένα ισχυρό προσθετικό µέσο για κάθε µαλάγρα. Η ισχυρή οσµή του και το οπτικό ίχνος που δηµιουργεί, δεν αφήνει κανένα ψάρι και κατ’ επέκταση και κεφαλόποδο αδιάφορο. Η εµπότιση του τεχνητού σε λάδι σαρδέλας έχει φοβερό πλεονέκτηµα στην προσέλκυση καλαµαριών. Αφού η δράση του δεν εξαφανίζεται σε µία-δύο ρίψεις, αλλά διαρκεί περισσότερο. Η ελαιώδης µορφή του δρα αποτρεπτικά στη σύντοµη διάσπασή του. Ενώ καθώς είναι ελαφρότερο από το νερό δηµιουργεί ίχνος από το βυθό έως την επιφάνεια. Παρουσιάζει όµως και ένα µεγάλο µειονέκτηµα: βάφει το ύφασµα των τεχνητών, αφήνοντας στο τέλος µια ενοχλητική καφεκίτρινη απόχρωση. Το γεγονός αυτό αρκεί για να εξουδετερωθούν µερικές άλλες χάρες του δολώµατος. Όπως πχ. οι ανοικτές αποχρώσεις που το κάνουν ορατό σε θολά νερά ή ηµίφως, οι ρίγες και τα σχέδια που κάνουν αντίθεση µε τα βασικά χρώµατα. Δηµιουργώντας κατοπτρισµούς και ενισχύοντας τον εντοπισµό του µέσω της κίνησης.
Προτείνω λοιπόν να δοκιµάσετε τη χρήση του µερικές φορές. Προτιµώντας τα πιο παλιά σας τεχνητά δολώµατα, µε ταλαιπωρηµένα υφάσµατα. Αν δείτε ότι αποφέρει επιτυχίες να το γενικεύσετε σε κάθε δύσκολη ψαρευτική περίσταση. Μπορείτε όµως να χρησιµοποιήσετε άφοβα λάδι σαρδέλας σε σκούρα δολώµατα (καφέ, µαύρα κτλ). Ώστε οι χρωµατικές διαφοροποιήσεις να µην ενοχλούν. Μυστικό: Όπως και να ‘χει, µπορείτε µετά το τέλος του ψαρέµατος να πλύνετε τα τεχνητά σας µε ένα υγρό απορρυπαντικό. Χρησιµοποιώντας παράλληλα και µια µαλακή οδοντόβουρτσα. Ώστε να περιορίσετε στο ελάχιστο κάθε ενοχλητικό επίχρισµα.
γ) Ζελέ: Το ζελέ χρησιµοποιείται κυρίως σε τεχνική feeder, σε συνδυασµό µε µαλαγρωτές εφοδιασµένους µε σφουγγαράκι, µε φοβερά και κυρίως πολύ άµεσα αποτελέσµατα. Στο ψάρεµα των κεφαλόποδων δρα ενδιαµέσως της φεροµόνης και του λαδιού. Στα αρνητικά του ότι βάφει και αυτό -έστω και ελαφρά- τα τεχνητά, αφήνοντας ένα υποκίτρινο επίχρισµα.
Όπως και στην περίπτωση της φεροµόνης, µπορεί να αφεθεί να ποτίσει το ύφασµα του τεχνητού λίγα λεπτά πριν πέσει στο νερό, µε εµφανώς µακροβιότερο αποτέλεσµα. Η εκδοχή αυτή έχει ταυτόχρονα θετικά (ισχυρότερη οσµή) και αρνητικά αποτελέσµατα (αλλοίωση των χρωµάτων). Μυστικά: Αν θέλετε να αυξήσετε τα ατού σας διαλέξτε κάποια από αυτά που διαθέτουν φθορίζουσες ιδιότητες. Ώστε το οσφρητικό ίχνος να συνοδεύεται και από οπτικό.
δ) Σπρέϋ: Τα ενισχυτικά σπρέϋ είναι βασικό αξεσουάρ στο εγγλέζικο ψάρεµα. Αφού ενισχύουν σηµαντικά την οπτική έλξη ενός µπικατίνι που χορεύει τρελά µέσα στο νερό, ενός φιλέτου σαρδέλας µε δέρµα που ανακλά ασηµένιες ανταύγειες ή µιας κατάλευκης µπουκιάς από ψίχα ψωµιού πολυτελείας. Όµως, προσφέρουν ένα ιδιαίτερο κάλεσµα και στα καλαµάρια. Καθώς τα περιεχόµενα αµινοξέα (βάση των πρωτεϊνών) και αρώµατα, κάνουν το κινούµενο τεχνητό να εµφανίζεται διατροφικά και οσφρητικά ακαταµάχητο.
∆ε λερώνουν καθόλου τα τεχνητά, καθώς είναι –συνήθως- απολύτως διαφανή. Αλλά διαλύονται τάχιστα µέσα στο νερό, ακόµα και αν αφήσουµε να ποτίσουν το ύφασµα για λίγο χρόνο πριν τη ρίψη. Μυστικό: Ψεκάστε λίγο στο δάκτυλό σας και δοκιµάστε την υφή του. Αν διαπιστώσετε πως είναι ελαφρά ελαιώδης, µπορεί να σας καλύψει για δύο-τρεις ριξιές του τεχνητού πριν το ανανεώσετε.
Τεχνάσµατα και στο ψάρεµα µε καυτερό
Η χρήση ψαριού πάνω σε βελόνα (καυτερό) αποτελεί από µόνο του µεγάλο ατού. Είτε λόγω µεγέθους του δολώµατος, είτε λόγω φωσφορισµού των λεπιών, είτε ακόµα και αντανάκλασης του φωτός επάνω στο δέρµα του ψαριού. Πριν την αναπαραγωγή τα καλαµάρια είναι αρκετά διστακτικά και πιο µίζερα. Ακόµα και στη θέα µιας ζουµερής, απαστράπτουσας φρίσσας ή ενός γυαλιστερού σαµπανιού. Αντίθετα, την περίοδο ανάπτυξης των αυγών τους ή αφού αποχύσουν, τρέφονται µε βουλιµία και αναζητούν µπόλικη σάρκα για να εξασφαλίσουν την απαραίτητη πρωτεΐνη.
Στη δύσκολη, λοιπόν, εποχή πριν την αναπαραγωγή, αν θέλουµε να κάνουµε ένα διστακτικό καλαµάρι να επιτεθεί στο ψάρι µε βουλιµία. Αρκεί να πατήσουµε την κοιλιά του για να ξεπροβάλλουν λίγο τα εντόσθια. Το τµήµα αυτό τρώγεται συνήθως πρώτο, φανερώνοντας ότι αποτελεί την «αδυναµία» του κεφαλόποδου. Ή να το χαράξουµε λίγο και στις δύο πλευρές, ώστε αν το ψάρι είναι πολύ φρέσκο, να αναβλύσει το αίµα του. Ειδικά για τους σαµπανιούς, κόβουµε µε κοφτερό σουγιά το αγκαθάκι που διατρέχει και τις δύο πλευρές του έως τη µέση τους.
Μυστικό: Αν ντε και καλά θέλουµε και υγρό πρόσθετο σαν έξτρα όπλο στη φαρέτρα µας, τότε µπορούµε να εµποτίσουµε µερικές σαρδέλες σε ένα µπωλ σε λάδι σαρδέλας για λίγη ώρα ή µερικά σκουµπράκια σε πρόσθετο µε λάδι σκουµπριού (mackerel oil), το οποίο προσδίδει και µια προκλητική κόκκινη απόχρωση στο ψάρι. Πεποίθησή µου όµως είναι πως η χρήση υγρών πρόσθετων στα ψαροδόλια των καυτερών είναι υπερβολή, γιατί το ψάρι µοιάζει λίγο µε στολισµένη λατέρνα. Σε πολύ ταραγµένα ή θολά νερά όµως, αξίζει να τους δώσετε µια ευκαιρία.
Για µονιµότερα αποτελέσµατα
Η προσεκτική προετοιµασία µερικών τεχνητών πριν το ψάρεµα, όταν ακόµα είµαστε στο σπίτι µας, µε έξτρα φωσφορίζουσες ταινίες στην κοιλιά. Τα περισσότερα έχουν µόνο δύο φθορίζοντες δακτύλιους σε ουρά και κεφάλι. Με προσθήκη ανακλαστικών αυτοκόλλητων ταινιών στις ράχες των τεχνητών, ή το «βάψιµο» τοπικά. Κατά µήκος του δολώµατος, πάνω από το «αυλάκι»-ραφή στην περιοχή της κοιλιάς µε φθορίζον υγρό -περιέχεται σε µπουκαλάκι και πολλές φορές διαθέτει ενσωµατωµένο πινέλο στο καπάκι-. Σίγουρα µπορεί να ανατρέψει την έκβαση ενός ψαρέµατος και να το µετατρέψει από αποτυχηµένο σε συναρπαστικό. Αρκεί να µελετάµε κάθε φορά προσεκτικά τις συνθήκες που θα τα χρησιµοποιήσουµε και στις οποίες µπορεί να ανταποκριθούν καλύτερα.
Έτσι, προτιµούµε φωσφορίζουσες ταινίες και φθορίζον «µανό» σε συνθήκες σκοτεινών ή θολών νερών και έξτρα ανακλαστικές ταινίες σε πιο φωτισµένα σηµεία, όχι όµως και κάτω από λάµπες που κάνουν τη νύχτα, ηµέρα. Για ότι και αν επιλέξετε µην ξεχνάτε: το επιθυµητό αποτέλεσµα έρχεται µετά από διαρκείς πειραµατισµούς και µερικές φορές και αποτυχίες. Καλή Χρονιά σε όλους, µε πολλά επιτυχηµένα καλαµαροψαρέµατα.
