ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Στέλιος Ρόκκος, πάθος μου η θάλασσα και το ψάρεμα!
Όταν ακούς ότι κάποιος επώνυμος ασχολείται με τη θάλασσα, συνήθως φαντάζεσαι χαλαρές καταστάσεις, χλιαρά ψαρέματα με περισσότερη έμφαση στο lifestyle από τη «γκλάμορους» πλευρά. Αυτό δεν ισχύει όμως για το Στέλιο Ρόκκο, ο οποίος ζει τα πάντα με το ίδιο πάθος και ένταση, καριέρα, οικογένεια και αγάπη για τη θάλασσα και το ψάρεμα, όλα μαζί και σε «υπερθετικό» βαθμό.
του Γιώργου Πολυχρονίου
Αυθεντικός, ευθύς και ακούραστος, μελετά ότι αγαπά με περίσσιο ενθουσιασμό και όρεξη, μυστικό της επιτυχίας του και στο δύσκολο χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Ψαρεύει αρκετές ημέρες την εβδομάδα όταν ο καιρός το επιτρέπει, εκτός από την Παρασκευή και το Σάββατο όπου βρίσκεται στην Αυτοκίνηση και την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη. Είναι γνωστός στον κύκλο των ψαράδων για την επιμονή του, τις μεγάλες ψαριές που έχει κάνει, και τα ψάρια τρόπαια τα οποία κατά καιρούς κοσμούν το προφίλ του στα διάφορα social media.
Είχα την τιμή και χαρά όχι μόνο να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη, αλλά και να ψαρέψω μαζί του, στα δικά του λημέρια, στη Λήμνο. Για δύο ημέρες τον ακολούθησα τόσο στο ψάρεμα, όσο και στο εργαστήρι του, στο σπίτι του, όπου θυμίζει ακριβό κατάστημα ειδών αλιείας. Το αποτέλεσμα είναι φανταστικό, και εκτός από μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, θα πρέπει οπωσδήποτε να δείτε και το βίντεο που συνοδεύει το περιοδικό!
Γιώργος Πολυχρονίου: Πως «γνώρισες» την θάλασσα; Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το ψάρεμα και σε τι ηλικία;
Στέλιος Ρόκκος: Γεννήθηκα σε νησί, στη Λήμνο, οπότε τη γνώρισα από πολύ μικρός. Ο πατέρας μου ήταν μανιώδης ψαράς, όχι επαγγελματίας, αλλά ήταν άρρωστος με το ψάρεμα, όπως είμαι σήμερα και εγώ. Αναγκαστικά πήγαινα μαζί του, με μια πετρελαιομηχανή που ευτυχώς ήταν μηχανικός και σωθήκαμε! Εμένα τότε με έπιανε πολύ η θάλασσα, όταν πηγαίναμε με τον πατέρα μου δεν υπήρχε η περίπτωση να μην κάνω εμετό (5 – 6 χρονών, από τότε πήγαινα). Μέχρι 12–13 χρονών που πήρα τη βάρκα κρυφά και λόγω του ότι είχα την ευθύνη πάνω μου δεν ξαναζαλίστηκα. Να φανταστείς ότι με έπιανε τόσο πολύ η θάλασσα, που ακόμα και από την ακτή είχα ζαλιστεί κάποτε, ψαρεύοντας με τον παππού μου. Τότε μικρός, παρά τη ταλαιπωρία της ναυτίας, ήθελα να ήμουν με τον πατέρα μου και ακολουθούσα.
Η πρώτη φορά που είδα την ομορφιά και την ελευθερία της θάλασσας, ήταν όταν πήγα με τα φιλαράκια μου, εκεί μου άρεσε πολύ. Από τότε λοιπόν ξεκίνησα διάφορα, αυτοκίνητα και άλλα άσχετα χόμπι, αλλά πάντα κατέληγα ότι η θάλασσα είναι ότι πιο αγαπημένο είχα. Ξέρω και έχω καταπιαστεί με πολλά είδη ψαρέματος, σχεδόν όλα θα έλεγα. Αυτό που ασχολήθηκα πολλά χρόνια είναι το ψαροτούφεκο, ήμουν πολύ καλός κυνηγός, ίσως όχι αντίστοιχα καλός δύτης, αν μάλιστα συγκριθώ με τον Μανώλη Περιστέρη, που ψαρεύαμε παρέα για αρκετά χρόνια. Υπάρχουν πολλοί βαθύτες που δε μπορούν να βγάλουν ψάρια, ο Μανώλης τα συνδύαζε και τα δύο, είχα τη χαρά να τον ζήσω από τις πρώτες του βουτιές. Μαζί είχαμε κάνει ένα team δυνατό, είχαμε πάρει και ένα φουσκωτό και ψαρεύαμε συνέχεια.
Τι σκάφη έχουν περάσει από τα χέρια σου, πως τα διάλεξες και ποιο θεωρείς ιδανικό για σένα;
Στέλιος Ρόκκος: Αυτό που ευχαριστιόμουν εξίσου στο ψαροτούφεκο, όσο και σήμερα στο ψάρεμα με καλάμι, είναι όλη η διαδικασία. Μου αρέσει να βρίσκομαι στο πέλαγος, η επαφή με τη θάλασσα με εξιτάρει. Γι’ αυτό και κάποια στιγμή είχα ένα 12μετρο καΐκι, με το οποίο γύρισα 3 φορές όλη την Ελλάδα. Ψάρευα στο ταξίδι, έριχνα συρτές, γνώρισα πολλά νησιά, απίστευτη εμπειρία. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Όπως ανέφερα, η πρώτη μου εμπειρία με βάρκα ήταν αυτή του πατέρα μου, μία πεντάμετρη ξύλινη βάρκα με πετρελαιοκινητήρα, την οποία έχω μέχρι σήμερα, στην αυλή μου βέβαια, όπου την έχω στολίσει και την καμαρώνω γιατί από εκεί ξεκίνησαν όλα.
Η πρώτη μου επιλογή σε σκάφος έγινε μαζί με τον Περιστέρη και το συγχωρεμένο το Μανώλη Τσίφτη. Ήταν ένα ιταλικό φουσκωτό Joker 4.80. Μετά εγώ μπήκα στη δισκογραφία και χαθήκαμε, τα νυχτερινά μαγαζιά τότε λειτουργούσαν 6ήμερα–7ήμερα και ο λόγος που «σάλταρα» το 2000 και τα παράτησα ήταν αυτός : δε μπορούσα μακριά από τη θάλασσα! Ότι και να συμβεί στη ζωή σου, αν σου πάρουν κάτι πολύ σημαντικό για σένα, δε μπορείς να συνεχίσεις. Το αισθάνθηκα έντονα τότε… Την επόμενη στιγμή, από το 2000 ως και το 2006, γύρναγα στα πέλαγα με ένα καΐκι.
Πριν το καΐκι, είχα για αρκετό καιρό και ένα μεγάλο φουσκωτό 7,5 μέτρων, το οποίο ήταν μεν πολύ μεγάλο για την εποχή, αλλά εμένα δε με είχε βολέψει. Έχω περάσει και από πλαστικό, ήταν ένα 6.60 Fishing με κεντρική κονσόλα, ότι καλύτερο για το ψάρεμα. Τεράστιοι χώροι, άπλα, αμπάρια, αλλά στο ταξίδι είχε ένα θέμα. Η πλεύση του δεν ήταν αυτή που θα ήθελα, ιδίως στη περιοχή που εξορμώ, όπου η φουρτούνα είναι συχνό φαινόμενο, οπότε είχαμε αρκετά κοπανήματα και σπρέι στην πλεύση. Τα θεωρούσα αναγκαίο κακό, μέχρι που κατάφερα να ψαρέψω μετά από πολλά χρόνια με το συνάδελφο Δημήτρη Χρυσοχοΐδη, που είναι και αυτός «αρρωστάκι».
Εκτός ότι πιάσαμε πολλά ψάρια, με αποτέλεσμα να κολλήσει και να αναθεωρήσει ότι ήξερε για το ψάρεμα ως τότε –έκανε μόνο καθετές και άλλα παρόμοια ψαρέματα– μου πρότεινε το φουσκωτό που έχω τώρα, ένα 8μετρο Scanner που υπήρχε καινούριο προς πώληση στη Θεσσαλονίκη. Τον εμπιστεύτηκα γιατί έχει αλλάξει πολλά φουσκωτά και έχει μεγάλη εμπειρία. Για μένα, αυτή τη στιγμή με καλύπτει απόλυτα, και σε κατανάλωση και σε πλεύση. Τα ψαρέματά μου είναι ακόμα και 150 ν.μ. πήγαινε–έλα, σε περιοχή που το κύμα είναι πολύ μεγάλο, ιδίως το χειμώνα.
Μια φορά από Λήμνο έφτασα να ψαρέψω Αλόννησο και τελικά δεν έπιασα λέπι. Μόλις γύρισα πίσω, βρήκα τα ψάρια «έξω από το σπίτι μου»! Το σκάφος αυτό με έχει κάνει καλύτερο ψαρά. Αντιμετωπίζω χοντρούς καιρούς και δεν καταλαβαίνει τίποτα. Έτσι εξερευνώ συνεχώς καινούριους τόπους, κάτι που με έχει εξελίξει, αλλά και μου έχει δώσει πολλά δώρα.
Ποια είναι η αγαπημένη σου τεχνική;
Στέλιος Ρόκκος: Αυτό που με χαρακτηρίζει, είναι ότι ρωτάω συνέχεια. Σαν να μη γνωρίζω τίποτα. Έχω πάει σε άνθρωπο να του χτυπήσω τη πόρτα, γιατί δεν είχε κινητό να τον ρωτήσω. Έτσι έχω ασχοληθεί με πάρα πολλές τεχνικές, ρωτώντας και δοκιμάζοντας στη θάλασσα. Η μεγάλη μου χαρά είναι να ανακαλύψω μία καινούρια μέθοδο, και σίγουρα αν ντρέπεσαι, δεν πρόκειται να μάθεις. Ο πατέρας μου έλεγε πάντα δυο ρητά: «η φτώχια θέλει καλοπέραση», που με έχει καταστρέψει (γέλια), και το άλλο, «όποιος ντρέπεται, πεινάει».
Ένα εντυπωσιακό μέγεθος φαγκρί από τον Στέλιο Ρόκκο! Το φαγκρί «τέρας» πιάστηκε με την τεχνική inchiku και ζύγιζε 14,8 κιλά, αποτελεί από ένα ρεκόρ που μας άφησε άφωνους!
Τώρα όσον αφορά στις τεχνικές ψαρέματος, πιστεύω ότι το να πιάσεις ένα ζωντανό καλαμάρι και να το δολώσεις στο φύλακα ή στη ζόκα, είναι σίγουρα ότι πιο αποτελεσματικό. Όμως η ευχαρίστηση που σου δίνει ένα slow jigging ή ένα inchiku, δε συγκρίνεται με κανένα άλλο ψάρεμα, αφού δημιουργείς εσύ ο ίδιος την προϋπόθεση για να επιτεθούν τα ψάρια σε ένα κομμάτι μέταλλο. Η ευχαρίστηση που σου δίνει, η αμεσότητα, το απότομο strike, τα λεπτά εργαλεία, προσφέρουν απίστευτες συγκινήσεις!
Τελικά ζωντανό δόλωμα ή πλάνος;
Στέλιος Ρόκκος: Το ζωντανό δόλωμα έχει μία διαδικασία με τη δική της ομορφιά. Θα πας να βρεις το δόλωμα, θέλει μια καλύτερη προετοιμασία, κάτι που μου αρέσει. Κατά τα άλλα, τα ψαρέματα με πλάνους είναι πολύ τεχνικά και συναρπάζουν. Κάθε επιτυχία με πλάνο έχει τη δική της ομορφιά. Όχι ότι το ζωντανό δόλωμα δεν έχει και αυτό τέχνη, τον τελευταίο καιρό ψαρεύω πολύ συχνά με κάμερα στο παράμαλλο, μια οργιά πάνω από το δόλωμα, και πίστεψέ με, σκέφτομαι 10 φορές καλύτερα βλέποντας μετά τα αποτελέσματα. Μεγάλο σεμινάριο! Έχω διαβάσει και έχω ακούσει πολλά, αυτά όμως που έχω κερδίσει παρατηρώντας τα υποβρύχια βίντεο, είναι άλλο πράγμα, σχολείο κανονικό.
Άλλωστε υπάρχουν πληροφορίες που ούτε ιχθυολόγος δε μπορεί να σου απαντήσει με ακρίβεια, για τη φυσιολογία, αλλά και τις συμπεριφορές των ψαριών. Ένα από αυτά που έχω διαπιστώσει, είναι ότι τα συναγρίδια θέλουν κίνηση στο δόλωμα, ακόμα και στο ζωντανό. Από την κάμερα κατάλαβα και τον τρόπο που χτυπούν το δόλωμα, τις διαφορές του κάθε είδους και την ιεραρχία που ακολουθούν όταν επιτίθενται.
Inchiku ή Slow Jigging;
Στέλιος Ρόκκος: Έλα ντε! Έχω πάνω από 100 πλάνους και τους περισσότερους τους έχω δοκιμάσει. Νομίζω το inchiku ψαρεύει καλύτερα, αλλά δε βγάζεις τόσο μεγάλα ψάρια όσο με το slow jigging. Με τους πλάνους του slow μπορεί να σου κάτσουν πολύ μεγάλα ψάρια και η πλεύση τους είναι φανταστική. Το inchiku να σου πω την αλήθεια, δε μου αρέσει με τον τρόπο που κινείται στη θάλασσα.Αν ήμουν ψάρι δεν θα το πλησίαζα (γέλια). Έχω όμως εντυπωσιαστεί με το πόσο καλά ψαρεύει.
Ο εξοπλισμός πόσο ρόλο παίζει στο ψάρεμα;
Στέλιος Ρόκκος: Ο εξοπλισμός είναι το 60–70 % σε ένα ψάρεμα. Ο λόγος που πολλές φορές έχω μεγαλύτερη επιτυχία από άλλους, είναι ο εξοπλισμός, και δεν εννοώ μόνο καλάμια–μηχανάκια και συναφή. Ακόμα και για τη βάρκα ισχύει, για παράδειγμα, ο ηλεκτρικός κινητήρας της Minn Cota που σε κρατά με το στίγμα πάνω από το σημάδι, είναι ένα φανταστικό εργαλείο. Πως να ψαρέψεις σωστά όταν σε παίρνει το ρεύμα; Το ψάρι δε θέλει το παραμικρό λάθος, το έχασες.
Το αγαπημένο σου ψάρι;
Στέλιος Ρόκκος: Το αγαπημένο μου;… Κοίταξε, είναι αναλόγως με τη διάθεση και την τεχνική. Τη μάχη με ένα μεγάλο μαγιάτικο που σίγουρα αποτελεί ψάρι-τρόπαιο, την ευχαριστιέσαι πάρα πολύ. Όμως μετά στενοχωριέμαι γιατί δεν το τρώω, δε μου αρέσει. Αυτή την εποχή, τα συναγρίδια είναι από τα πιο αγαπημένα μου, γιατί είναι καταρχήν πεντανόστιμα, αλλά και πολύ δυνατά. Όταν είναι αυγωμένα, τα ψάρια έχουν ιδιαίτερη δύναμη, δεν ξέρω αν το έχουν παρατηρήσει και άλλοι. Το κορωνάτο έχει και αυτό τη δική του ομορφιά, επιβλητικό ψάρι και η δύναμή του συγκρίνεται με αυτή του μεγάλου μαγιάτικου. Η τούνα δε μου αρέσει καθόλου, έχει εκείνο το απόλυτο, βαρύ φευγιό, με έντονα κεφαλώματα, αλλά κατά τη γνώμη μου το μαγιάτικο κάνει την πιο ωραία μάχη.
Ψάρεμα με παρέα ή χωρίς;
Στέλιος Ρόκκος: Υπάρχουν κάποια στάνταρ άτομα που δεν το συζητάω καθόλου, φυσικά και με παρέα. Το φουσκωτό όμως είναι μόλις 8 μέτρα, θέλει προσοχή ποιους θα πάρεις μαζί, γιατί αναγκαστικά θα περάσεις πολλές ώρες σε ένα τόσο μικρό χώρο. Είμαστε και προληπτικοί, αλλά πιστεύω ότι γενικά αν ο άλλος δεν είναι γκρινιάρης ή περίεργος, θα περάσεις καλά με παρέα. Το ψάρεμα είναι όλο αυτό : το καλαμπούρι, η παρέα, η συγκίνηση ενός μεγάλου ψαριού που ζεις με το υπόλοιπο πλήρωμα. Ακόμα και μετά το ψάρεμα, οι παρέες μένουν, μεγαλώνουν, και τώρα με το internet και τα social media όλοι βρίσκονται συνεχώς συνδεδεμένοι, ανταλλάσσοντας γνώσεις και εμπειρίες.
Για να πάω μόνος μου για ψάρεμα, πρέπει να δραπετεύσω. Το έχω κάνει αρκετές φορές, αλλά τις περισσότερες εξορμήσεις τις κάνω με τον αδερφό μου Νίκο και τον Κώστα. Δεν έχω πρόβλημα να πάω με κάποιον που δεν έχω ξαναψαρέψει. Άλλωστε όσοι ασχολούμαστε με το ψάρεμα μοιραζόμαστε την ίδια τρέλα και είμαι πολύ περήφανος για τη δική μου! Στη δουλειά μου τα «χόμπι» μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνα! Μπορεί η οικογένειά μου να με χάνει όλη μέρα στο ψάρεμα, αλλά καμαρώνουν την αγάπη μου για τη θάλασσα, όπως και εγώ.
Πόσο συχνά βρίσκεσαι στη θάλασσα;
Στέλιος Ρόκκος: Πιο συχνά από ότι σε πίστα (γέλια). Εγώ ξαναγύρισα στα πράγματα από τη στιγμή που έγιναν διήμερα, γιατί αν ήταν τετραήμερα δε θα γύριζα, δεν προλαβαίνω να ψαρεύω ρε παιδί μου! Το να δουλεύω Παρασκευή–Σάββατο, ακόμα και αν θέλω να ετοιμάσω ένα καινούριο CD, μου αφήνει πολύ ελεύθερο χρόνο. Στις προετοιμασίες με ένα καινούριο σχήμα, δε μπορώ να πηγαίνω για ψάρεμα, όπως όταν κάναμε πρόβες στο ΘΕΑ με τη Δέσποινα Βανδή. Αφότου όμως ξεκίνησε το μαγαζί, είμαι αρκετά συχνά στη θάλασσα.
Για μένα το ψάρεμα έχει κάποια συγκεκριμένα στάνταρ, δε μου λέει κάτι να ξεκινήσω από την Αθήνα. Θέλω να μπω στο σκάφος, να αφήσω πίσω μου τη Λήμνο, να ψάξω γύρω από αυτήν και να γυρίσω να απολαύσω τα ψάρια στο σπίτι μου. Πήγα και Νότια Αφρική για τούνες και βαρέθηκα τη ζωή μου, παρότι πιάσαμε πολλά ψάρια. Το ίδιο με την Αυστραλία και τις Μαλδίβες, δε μου λένε κάτι. Ο πρωινός σπιτικός καφές, να δω τη θάλασσα από το σπίτι μου, να πάω στο σκάφος που το έχω φτιάξει ακριβώς όπως το θέλω, αυτό είναι το ψάρεμα για μένα. Μια διαδικασία εντός και εκτός θάλασσας, ένας τρόπος ζωής!
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Boat & Fishing Τ.31
*Ευχαριστούμε το κατάστημα eFishing του Χρήστου Καραγιαννάκη όπου και πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΨΑΡΕΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΡΟΚΚΟ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ:
